در خبرها خواندیم که معاون محترم رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست کشور، که چندی قبل نیز ابراز نظر جنجالی او پیرامون نسبت امام خمینی(ره) با آمریکا، خبر سازشده بود، در سخنانی با اشاره به هوای آلوده این روزهای تهران و دیگر کلان شهرها، گفته اند که مردم یا باید تنفس مازوت را انتخاب کنند و یا خاموشی و قطعی برق را.
جدای از توجه به مباحث فنی این موضوع، برای من که همراه انقلاب قد کشیده ام و زاده سال پنجاه و هفت هستم، بسیار ناگوار است که ببینم، ما پس از طی این مسیر پر فراز و نشیب و پرداخت هزینه هایی بس سنگین برای نهادینه کردن استقلال و آزادی در این سرزمین، از نگرش مبتنی بر شعار رهایی بخش ” یا مرگ یا آزادی” به مسلخ سطحی نگرانه ” یا برق یا مازوت” رسیده ایم و این سیر قهقرایی، شاید خطر افول آرمانهای انقلاب را بیش از پیش به ما گوشزد کند.
انقلابی که مقرر بود تا انسان سازی کند و دنیای مردمان را در کنار عقبایشان، به بهترین شکل، به سامان رسانَد، چرا و چگونه بدین نقطه رسیده که مردم باید میان فرو رفتن در تاریکی و یا نفس کشیدن یک هوای نسبتاً پاک، یکی را انتخاب کنند؟!
اگرچه بدون بیان این سخن قصار از سوی معاون محترم رییس جمهور نیز، قرائن بسیاری موجود است که به ما هشدار می دهد که تحریف در مسیر انقلاب شکل گرفته، اما بیان صریح این مباحث از سوی تصمیم گیران و کسانی که مردم زمام امور خود را در این مملکت بدانها سپرده اند، جای تاسف دارد.
این سخن رییس سازمان حفاظت محیط زیست، نمادی از جولان دولتمردان بی انگیزه، خسته، سردرگم، بی اعتماد نو به نقل از برنامه و بی تعهد نسبت به رنج و مشکلات مردم است و مرا یاد ابراز نظر چندی پیش معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار یزد می اندازد که وقتی با موج دوم کرونا در استان مواجه شد خطاب به مردم نوشت: ” ما هر چه باید انجام می دادیم، انجام دادیم. دیگر خود دانید!”
و انگار این رشته سر دراز دارد….
