از «تنگه ابوقریب» الگو نگرفتم/ فرشته حسینی: حسم به ایران و افغانستان تفاوتی ندارد

منیره قیدی کارگردان فیلم «دسته دختران» در نشست خبری این فیلم گفت: فیلم‌های بسیاری در سینمای دفاع مقدس الگو می‌شوند اما سعی می‌کنم سینمای خودم را داشته باشم و اگر قرار باشد الگویی بگیرم، قطعا «تنگه ابوقریب» نیست.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم «دسته دختران» پس از نمایش آن در سانس دوم خانه جشنواره فجر، در سالن اصلی مرکز همایش‌های برج میلاد با حضور عوامل و اصحاب رسانه برگزار شد.

فرشته حسینی بازیگر فیلم در ابتدای صحبت‌های خود درباره فیلم «دسته دختران»، گفت: در این فیلم همه تلاش ما به ترسیم چهره زشت جنگ بود و امیدوارم موفق عمل کرده باشیم.

محمدرضا منصوری تهیه کننده فیلم نیز درباره «دسته دختران» اظهار کرد: ان‌شاءالله به هنگام قضاوت آثار عدالت رعایت شود و فیلم ما نیز به حق خود برسد.

قیدی کارگردان «دسته دختران» درباره اقتباس از فیلم یا کتاب عنوان کرد: هیچ شخصیتی به‌طور مستقیم از کتاب یا ماجرا یا حقیقتی شکل نگرفته بود اما شخصیت‌ها برآوردی از مطالعات من هستند. همه کاراکترها ساختگی‌اند و باید بگویم که من تنها فیلم‌هایی را می‌سازم که به موضوع آن اشراف و احاطه داشته باشم.

او ادامه داد: ما فیلم‌های بسیاری داریم که در سینمای دفاع مقدس الگو می‌شوند اما سعی می‌کنم سینمای خودم را داشته باشم و اگر قرار باشد الگویی داشته باشم، آن الگو بی‌شک فیلم «تنگه ابوقریب» نیست. 

حسین سلیمانی بازیگر این فیلم مطرح کرد: می‌دانم که تشکر از خانم قیدی شاید تکراری باشد، اما شاید دیگر فرصتی نباشد که از ایشان تشکر کنم. من به او خیلی مدیون هستم، در ۶ ماهی که در کنار خانم قیدی بودم از او و البته از گروه خیلی آموختم.

همچنین فرشته حسینی بازیگر «دسته دختران» درباره اینکه تا چه میزان با زنان در جنگ کشور افغانستان در این فیلم همزادپنداری کرده است، گفت: من کاراکتر آرامی دارم و این شخصیت بسیار از من دور بود اما با تصاویری که از جنگ در کشورم می‌بینم، احساس همزادپنداری با نقش می‌کردم و از ته دل کار می‌کردم.

قیدی درباره همکاری با تیمش در این فیلم با ژانر دفاع مقدس اظهار کرد: من مدت زمانی طولانی کار دستیار کارگردانی انجام می‌دادم و تجربه کار جنگی را در قامت منشی صحنه داشتم و چون در دوران میانسالی‌ام هستم تجربیات بصری بسیاری هم داشتم. البته نباید از نقش سامان لطیفیان نیز غافل بمانم.

او ادامه داد: من به این فکر نکردم که ساختن این فیلم نیاز به جسارت دارد یا نه؛ باید بگویم که من خودم را کارگردانی تکنیسین نمی‌دانم و صرفا کاری را که دوست دارم را انجام می‌دهم و این فیلم را دوست داشتم.

در ادامه میلاد اکبرنژاد درباره به تصویر کشیدن رشادت زنان در دفاع مقدس عنوان کرد: در دوران جنگ نقش زنان به قدری پررنگ است که بسیاری از وقت‌ها درام و ادبیات در ترسیم چهره آن‌ها کم می‌آورند.

ابراهیم امینی نویسنده «دسته دختران» در ادامه این بحث گفت: ما در این اثر با فیلمی طرف هستیم که پر از فراز و نشیب است و سعی کردیم همه واقعیت را نشان دهیم. کاراکترها به این باور رسیدند که می‌توانند جان افراد را نجات دهند و شکست را به تصویر نمی‌کشد.

قیدی درباره به تصویر کشیدن سقوط خرمشهر و فراری شدن شخصیت‌های فیلم به جای نجات شهر در پایان نیز عنوان کرد: ما درباره یک حقیقت فیلم ساختیم و متاسفانه همه ما می‌دانیم که خرمشهر سقوط می‌کند اما این فیلم نه درباره سقوط خرمشهر که درباره عشق و امید به آینده بود.

این کارگردان در ادامه درباره پایان‌بندی بهتر برای «دسته دختران» گفت: شاید اگر شما فیلم را کارگردانی می‌کردید پایان‌بندی بهتری برایش رقم می‌خورد؛ من فکر نمی‌کنم که با ساخت این اثر به دور تکرار رسیده باشم.

امینی نویسنده فیلم درباره چالش‌های این فیلم تصریح کرد: هر کاراکتری در درام باید دچار چالش‌هایی شود که این چالش‌ها و معضلات از دل خانواده‌های آنان برمی‌آید و سعی کردیم چالش‌ها را به تصویر بکشیم.

قیدی درباره پردازش شخصیت‌های فیلم بیان کرد: فیلم ما کاراکتر محور نبود. وقتی درباره ۵ شخصیت صحبت می‌شود که هرکدام برای خودشان شخصیتی اصلی هستند هر کدام زمان مخصوص به خود را نیاز دارند و من فکر می‌کنم به اندازه زمان فیلم به سرنوشت همه آثار پرداختیم.

فرشته حسینی در پیایان درباره بازی کردن در فیلم دفاع مقدسی ایرانی با وجود اصالت افغانستانی، گفت: من بین افغانستان و ایران تفاوتی به لحاظ حسی قائل نیستم و باید بگویم که من ایران را بسیار دوست دارم. فکر می‌کنم همه می‌توانند درک کنند که وقتی جایی بزرگ می‌شوی متعلق به همان‌جا خواهی بود.

انتهای پیام/