به گزارش خبرگزاری برنا، پاکستان کشور همسایه یکی از متقاضیان گاز محسوب می‌شود، به طوری که طبق گزارش سولوشن با عنوان “پاکستان، گاز و ۱۳ میلیارد دلار فرصت از دست رفته” این کشور تا سال ۲۰۱۵، با تولید داخلی خود می‌توانست به نیاز ۳۵ میلیارد متر مکعبی خود پاسخ دهد اما با افزایش مصرف و همچنین کاهش تولید این کشور به واردکننده گاز طبیعی تبدیل شد.
اما پاکستان پس از آن که نتوانست به وسیله خط لوله به کشورخود گاز رسانی کند روی به واردات LNG آورد. رستم قاسمی پیرامون این موضوع بیان داشت: طبق برنامه‌ای که تنظیم کردیم ما در حوزه گاز چند اقدام اساسی را در دستور کار قرار دادیم که یکی آنها انعقاد قرارداد صادرات گاز ایران به پاکستان بود. بعد از پیگیری‌هایی که انجام دادیم قرارداد جامع و کاملی را با پاکستانی‌ها تنظیم کردیم که از نظر قیمت حتی از قیمت فروش گاز به ترکیه هم بهتر بود. طبق این قرارداد در ابتدا ایران روزانه ۲۱ میلیون متر مکعب گاز به پاکستان صادر می‌کرد. پاکستان به این گاز را برای تامین سوخت نیروگاه‌هایش در بندر گوادر نیاز داشت.
وی در ادامه گفت: برای احداث خط لوله ما با قرارگاه خاتم‌الانبیا قراردادی را امضا کردیم. با توجه به این قرارداد، احداث خط لوله صلح تا ایرانشهر انجام شده بود. برای تکمیل عملیات گازرسانی ۲۰۰ کیلومتر تا ایرانشهر و ۲۵۰ کیلومتر هم از مرز ایران تا بندر گوادر باقی مانده بود. برای احداث خط لوله در داخل پاکستان هم توصیه ما به طرف پاکستانی این بود که چون قرارگاه خاتم‌الانبیا این توانمندی را دارد کار را بر عهده بگیرد. بنابراین پیمانکار دو طرف قرارداد، قرارگاه خاتم‌الانبیا شد و قرار شد از نقطه صفر مرزی از یک طرف به سمت پاکستان از طرفی به سمت ایرانشهر کار احداث و تکمیل خط لوله شروع شود و مقداری هم کار انجام گرفت.
وزیر سابق نفت گفت: متاسفانه بعد از برگزاری انتخابات سال ۹۲ و روی کارآمدن دولت جدید، پروژه صادرات گاز ایران به پاکستان متوقف شد. جالب است بدانید که پاکستانی‌ها اگر بر اساس تاریخی که در قرارداد
مندرج شده است، گاز را نمی‌بردند، باید پول ۸۵ درصد گاز خریداری نشده را به ایران بپردازند.
لذا با بی نتیجه ماندن قراردادهای گاز از طریق خط لوله، پاکستان مجبور به واردات از طریق ال ان جی شد لذا دو پایانه در این کشور با ظرفیت ۱۲٫۹ میلیارد متر مکعب در بنادر جنوبی این کشور فعال هستند پیش بینی می‌شوند با ادامه روند موجود در این کشور در افق ۲۰۳۰، حدود ۷۰ درصد گاز کشور پاکستان از طریق واردات تامین شود.
طبق گزارش سولوشن، پاکستان دو قرارداد بلند مدت با قطرانرژی و پرتامینا اندونزی دارد که بنابراین قراردادها واردات مجموعا ۷٫۱ میلیارد متر مکعبی را به پاکستان تضمین نموده‌اند. به علاوه شرکتهای Eni و همچنین شرکتهای Eni و Gunvor، حدود ۲ میلیارد متر مکعب از مصرف این کشور را تامین می‌کنند. شایان ذکر است که این کشور در سال ۲۰۲۱نیز مجدد با قطر انرژِی قراردادی تا سقف ۴ میلیاردمتر مکعب به امضا رساند لذا می‌توان گفت ۸۰ درصد از مصرف این کشور به وسیله قراردادهای بلند مدت تامین می‌شود و مابقی نیز با خریدهای اسپات از شرکتهای مختلف تامین می‌شود.
جنگ اوکراین باعث خسارت به این کشور نیز شده است به طوری که از اواخر ۲۰۲۱ بیش از ۱۲ محموله از قرادادهای بلند مدت LNG پاکستان به این کشور تحویل نشده و دولت پاکستان مجبور به واردات با قیمت بسیار بالاتر شده است.
سودی که از کف ایران رفت
نکته قابل تامل این است که اگر خط لوله صلح به پایان می‌رسید و ایران می‌توانست گاز خود را به این کشور صادرکند منفعتی نزدیک به ۱۲٫۴ میلیارد دلار به دست می‌آورد. زیرا دولت پاکستان از سال ۲۰۱۵ تا سال ۲۰۲۱ مجموعا نزدیک به ۱۲٫۶ میلیارد دلار خرج خرید گاز از کشورهایی نظیر قطر و سایر کشورها کرده است. نکته دیگر این است که این حجم برابری می‌کند با حجم گازی که این کشور از طریق خط لوله از ایران و ترکمنستان قصد تامین آن را داشت.
از طرفی هزینه خرید محموله‌های LNG که طی سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ به ازای هر متر مکعب برابر ۲۹ سنت و هزینه تاسیسات ذخیره سازی و تبدیل مجدد به گاز نیز ۶ سنت برای پاکستان هزینه داشته است. با این حال اگر قرارداد پاکستان با ایران نهایی می‌شد هزینه‌های سرمایه‌ای و عملیاتی این خط لوله طی ۷ سال برای پاکستانی ها معادل ۱ سنت و خرید گاز نیز ۲۷ سنت در نظر گرفته می‌شد. بنابراین پاکستان ۳٫۳ میلیارد دلار چیزی حدود دوبرابر هزینه احداث خط لوله دست به جیب شده است. درحالی که اگر ایران خط لوله خود را به پایان برساند منفعت بزرگی برای کشور لحاظ خواهد شد.
انتهای پیام/