سید حسن موسوی‌چلک در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به عملکرد رسانه‌ها در خصوص انتشار اخبار خودکشی و با تاکید بر اینکه در حوزه خودکشی با فقدان سیاست رسانه‌ای در پرداختن به موضوع خودکشی مواجه هستیم، بیان کرد: عموما در هر بحرانی با فقدان سیاست‌های رسانه‌ای روبه‌رو هستیم و همین موضوع می‌تواند موجب افزایش بحران‌ها شود.
وی ادامه داد: نمی‌توان گفت که رسانه‌ها به طور کلی نباید به موضوع خودکشی بپردازند، اما نوع پرداختن رسانه‌ها به موضوع خودکشی بسیار مورد اهمیت است. در برخی مواقع مشاهده می‌شود که رسانه‌ها از وقوع یک خودکشی تمام جزئیات را منتشر می‌کنند، اما طبیعتا این موضوع عوارض‌هایی را با خود به همراه دارد، لذا درخصوص رسانه‌ای کردن خودکشی بیش از آنکه به سمت نشر روش‌ها و برجسته کردن فجایع واقعه حرکت کنیم، باید با رویکرد ایجابی و پیشگیری به صورت مستقیم و غیر مستقیم به موضوع خودکشی بپردازیم.
رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران تصریح کرد: اگر خودکشی رخ می‌دهد رسانه‌ها باید به جای تشریح واقعه، موضوع را تحلیل کنند، زیرا خودکشی جز آسیب‌های اجتماعی محسوب می‌شود که جنبه یادگیری اجتماعی بالایی دارد.
وی در پاسخ به این سوال که رسانه‌ها تا چه میزان می‌توانند در افزایش و یا کاهش موارد خودکشی موثر باشند؟ بیان کرد: رسانه‌ها نقش بسزایی در موضوع خودکشی دارند، زیرا رسانه ظرفیتی برای آگاه‌سازی است. محتواهایی که رسانه‌ها تولید می‌کنند در پیشگیری و ارتقا سلامت روانی اجتماعی تاثیرگذار است.
موسوی چلک تصریح کرد: در واقع نوع مطالبه‌گری رسانه در حوزه نشاط و شادابی، سلامت روانی و اجتماعی فضا را برای توسعه کمی و کیفی خدمات و اعتماد نو به نقل از برنامه‌هایی که منجر به ارتقا سلامت روانی و اجتماعی می‌شود افزایش می‌دهد.
رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در ادامه به تشریح چرایی خودکشی کودکان و نوجوانان پرداخت و اظهار کرد: بخشی از دلایل خودکشی گروه کودکان و نوجوانان ناشی از افسردگی آنهاست؛ خانواده‌ها افسردگی فرزندان خود را نمی‌شناسند و از سوی دیگر اغلب خانواده‌ها نسبت به افسردگی کودکانشان جدی نیستند و اطلاعات و دغدغه‌ای هم در این خصوص ندارند. این درحالیست که یکی از مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین محورها در حوزه اقدام به خودکشی «افسردگی» است.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر کودکان امروز از فضای مجازی استفاده می‌کنند و یکی از دلایل خودکشی در این دوران به این دلیل است که هیچ تسلط و کنترلی بر روی اطلاعاتی که در اختیار نوجوانان قرار می‌گیرد، وجود ندارد، خانواده‌ها نمی‌دانند که فرزندانشان در فضای مجازی با چه اطلاعاتی روبه‌رو می‌شوند؟ به چه کارهایی تشویق می‌شوند و یا از انجام دادن چه کارهایی منع می‌شوند؟.
انتهای پیام