۱۴ اسفند، سالروز وفات مردی است که فارغ از نگاه دینی و سیاسی، شایسته احترام است：دکتر محمد مصدق؛ فرهیخته ای که نگاهش به نفت، فراتر از اقتصاد بود و به اعتقاد من، هیچ وقت نه تکراری می شودو نه از اذهان پاک می گردد.
مصدق شاید از منظر برخی کارشناسان، مورخان و صاحب نظران، دچار خطای استراتژیک و اعتماد به بیگانه شد، اما فراموش نکنیم نیت حقیقی و قلبی وی، خدمت به مردم و این آب و خاک بود.
در بزرگی این مرد همین بس که آخرین روز سال ایرانیان و ملی شدن صنعت نفت، با نام وی پیوند عمیق و ناگسستنی خورده است.
اگر فردی از مصدق صحبت کند، نباید برچسب بخورد و محکوم به بی دینی و یا طرفداری از دشمنان قسم خورده این آب و خاک شود.
باید پذیرفت در حوزه مدیریت اقتصادی کشور، در بسیاری موارد می توانیم از این بزرگمرد تاریخی الگو بگیریم و فرایندهایمان را اصلاح نماییم. هیچ ایرانی از بندگی و یا اعتماد به بیگانه استقبال نمی کند؛ و البته باید دقت نماییم تعامل و بده بستان را از چه نگاهی و با چه مقصودی بیان، تحلیل و نتیجه گیری می کنیم.
نگاه مصدق به اقتصاد ستودنی بود و هست：اقتصاد منهای نفت؛ استراتژی عملیاتی بسیار مهم که تا به امروز در کشور اجرایی نشده است.
اقتصاد مقاومتی تنها با شعار درمان نمی شود. اقتصاد ملی ما، نیاز به فرهیختگان، متخصصان و جوانان خلاقی دارد که بتوانند امور را بر دست بگیرند و بر مشکلات غلبه کنند. اقتصاد بدون نفت، آرزویی بزرگ اما قابل تحقق است.
مرور فرهنگ و تاریخ ایران، این مسأله را به ما یادآوری می کند که اگر می خواهیم در بین خودمان به توافق برسیم و کشور در مسیر توسعه قرار بگیرد، باید بتوانیم بر سر یک میز گفتگو کنیم و به اصطلاح خودمانی：یک لیوان چای بخوریم!
اقتصاد ما نیاز به گفتگو در بین همه متخصصین و دلسوزان دارد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
