با دقایقی تأخیر بزرگ ترین ماراتن سیاسی ایران در استان قم نیز شروع شد و بار دیگر مساجدی که فقط محلی برای عبادات فردی بودند تبدیل به محلی برای اقامه یک عبادت اجتماعی و سرنوشت‌ساز شدند و مدارسی هم که ماه‌ها در سکوت غرق بودند بار دیگر محل امتحان مردمی سرافراز و آگاه شدند.
در مراکز بزرگ رای گیری دوربین‌های پایگاه خبریان داخلی و خارجی لنز های‌شان را روی مردم زوم کرده بودند تا بار دیگر غیرقابل پیش‌بینی بودن این ملت را به رخ همه دنیا بکشند و از لحظه نقشه بر آب شدن نقشه دشمنان این سرزمین لحظاتی تاریخی ثبت کنند.
با اینکه به دلیل مشکلات فنی ایجاد شده و برخی بی نظمی‌ها روند رای گیری با تأخیر شروع شد؛ اما مردمی که برای روی دادن آمده بودن با صبوری ایستادند.
با وجود تمام تبلیغات تحریم انتخابات، مردم پرشور و یک دل قم، فارغ از هر طرفداری قومی و قبیله‌ای آمدند تا مطالبات قانونی خود را آگاهانه طلب کنند و یک صدا سرود استقلال و عشق به وطن را در دنیا طنین انداز کنند. آمدنی که مخصوص یک جنسیت، سن و تحصیلات نبود و همه جامعه را در بر می گرفت.
مثل همیشه این حضور رفته رفته پرشورتر و جذاب‌تر شد؛ چون وقتی حرف از ایران و سرنوشت ایران است؛ دل مان تاب نمی‌آورد در لحظه آخر هم که شده به صحنه می‌آییم.
زهرا حسنی که یک رأی اولی است درباره احساس و انگیزه‌اش از حضور در انتخابات عنوان کرد: آینده برای من و هم سن و سال‌های من است آمده‌ام که خودم آینده‌ای را که می‌خواهم بسازم و به همه بگویم که من هم در این سرزمین حق و وظیفه‌ای دارم و ثابت کنم که بزرگ شده‌ام و طوطی وار از روی دیکته‌های غلط دشمنان روخوانی نمی‌کنم.
امروز در مراکز اخذ روی شاهد حضور پیرزن‌ها و پیرمردهای عصابه‌دست هم هستیم، یکی از این پیرزن‌هایی که با پشتی خمیده اما استوار از پله‌های مدرسه بالا می‌رفت که رأی بدهد، گفت: شناسنامه‌ام پر از مهر است و منتی بر هیچ کسی نیست، فرزندانم می‌گفتند که به خاطر گرمای هوا نیایم؛ اما پیاده آمدم و گفتم حاج قاسم به خاطر ما در بیابان‌های داغ می‌رفت و می‌جنگید چرا من نباید بیایم؟
دیگری با تأکید بر اینکه امروز آمده ام که تعیین کنم که کشورم در چهار سال آینده با چه بینش و سلیقه‌ای اداره شود، بیان کرد: با همه تبلیغات سوء دشمنان برای تحریم انتخابات و عدم حضور مردم در پای صندوق‌های رأی مردم آمدند و نشان دادند پای انقلاب و کشورشان هستند.
مرد میانسالی که همراه خانواده اش آمده بود با بیان اینکه همه از شرایط سخت اقتصادی و معیشتی گله داریم؛ اما آیا نیامدن مان مشکلی را حل می‌کند؟ گفت: برخی می‌گویند فایده ندارد و هیچ مشکلی از ما حل نخواهند کرد؛ اما آیا واقعا همه دولت هایی که در این چهل سال بر سرکار آمدند یک‌سان بودند؟
وی با اشاره به اینکه وقتی مریض می‌شویم به هر دکتری مراجعه نمی کنیم، چون معتقد هستیم با هم فرق دارند، آن وقت چگونه همه رئیس جمهورها باهم فرق ندارند؟ ادامه داد: صبح جمعه همه ایران از خواب بیدار شدند تا بیایند و رای بدهند تا دیگر هیچ مسئولی خواب نماند و دیر از وضعیت مملکت آگاه نشود.
دیگری پس از شرکت در انتخابات اظهارکرد: ابتدا تصمیم نداشتم رای بدهم؛ اما وقتی دیدم که شبکه‌های دشمن چگونه خودشان را می‌کشند که رای ندهیم، تصمیم تغییر کرد؛ چون دلیلی ندارد به حرف کسانی گوش بدهم که برای رسیدن به اهدافشان از داروهای حیاتی بیماران هم نمی گذرند.
وی افزود: باید ببینیم رای ندادن ما آتش بر هیزم چه کسی می‌ریزد؟ اگر کسی که می‌آید ناکارآمد است پس چرا افرادی خارج از این مرزوبوم تلاش می‌کنند که رای ندهیم.
انتهای پیام