به گزارش ایسنا به نقل از بخش پژوهش‌های فرهنگی وابسته فرهنگی کشورمان در بمبئی، این کتاب نوشته کیلن اورتن که در قطع رقعی و ۴۶۸ صفحه در انتشارات Indiana University Press منتشر شده، درباره نخبگان، ادیبان، شاعران، دولتمردان و هنرمندان ایرانی است که در اوایل قرن ۱۴ به دلایل مختلف به شبه قاره هند و به ویژه مرکز حکومت ایرانیان در هند که در منطقه دکن بود مهاجرت کردند و از آن قرن تا پایان قرن هفدهم میلادی که سلاطین اسلامی ایرانی در دکن حکمفرمایی می‌کردند، به صورت گسترده به فعالیت‌های مختلف می‌پرداختند.
کتاب «ایران و دکن» در ۱۴ فصل تعریف و تدوین شده است و از لحاظ تاریخی به روابط گسترده میان ایران و سلاطین دکن طی یک دوره سیصدساله می‌پردازد. در ابتدای این اثر به عوامل مهاجرت گسترده بازرگانان، ادیبان، شاعران و نخبگان ایران پرداخته می‌شود.
کیلن اورتن اثر خود را در ۱۴ فصل با عنوان‌های مقدمه‌ای بر تحریک ایرانیان و میانجیگری پارسیان، ایران و درهای ورود به دکن، گلچینی از یوسف بیگ، عادل خان از تذکره الملوک رفیع الدین شیرازی، غریبان در دکن، مهاجرت، تحریک نخبگان و ساختن و نساختن یک کشور در ابتدای مدرنیته، دوره‌های پویایی در خود مدرنیته شدن و هنرهای قلم، ارتباطات صوفیسم و خوشنویسی در اواسط قرن پانزدهم میان شیراز و بیدر، از ایران به دکن، انتقال معماری و مدرسه محمود قوام در بیدر، نسخه خطی قرآن شماره ۱۰۶ به قلم عبدالقادر الحسینی شیرازی وقف حرم امام رضا (ع) توسط ابراهیم قطب شاه، وقف‌نامه ابراهیم قطب شاه در نسخه خطی قرآن عبدالقادر، ایمان و سرنوشت فالنامه خلیلی و هویت شیعیان در گلکندا / دکن، نگاهی از خارج به روابط هند و ایران، آلبوم کتابت خوش خط: اصالت و منشاء، خلیل الله “پادشاه قلم”: کتاب سلطنتی و سفیر شاه عباس و ابراهیم عادل شاه دوم، کانون جعل ادبیات داخلی: ترجمه و بازگویی‌ها از زبان فارسی و درباره قهرمانان و تاریخ: پاسخگویی به شاهنامه در دکن، تهیه و تدوین شده است.
نویسنده با قرار دادن دکن به عنوان محور فعالیت‌های تاریخی هند و ایران در ابتدای مدرن شدن جهان نشان می‌دهد که چگونه تحرکات تاریخی و دادن امتیازات و همچنین صنعت ترجمه می‌تواند زمینه‌های رشد را در یک سلسله تاریخی مهیا کند و این سلسه‌ها را به سوی موفقیت هدایت کند. او در اثر خود از کتاب‌های زیادی عکس‌برداری کرده و آن‌ها را در صفحات رنگی آورده است. همچنین در این اثر از تحقیقات دیگر پژوهشگران تاریخ و هنر که در زمینه روابط ایران و هند در عصر صفویه تحقیق کرده‌اند، استفاده شده است و نویسنده توانسته از مجموع آن‌ها و با گزارش‌های میدانی و کتابخانه‌ای این اثر را به رشته تحریر درآورد.
نویسنده در فصل‌های دوم تا چهارم بر روی مسائل انسانی توجه خاص داشته و به طرح پرسش‌هایی در مورد این‌که دلیل اصلی مهاجرت نخبگانی ایرانی چه بوده است و چگونه آن‌ها هویت جدید پیدا کرده‌اند پرداخته است. او در پاسخ به این سوالات ابتدا تاریخ روابط میان قدرت‌های آن زمان همچون ایران، سلسله مغول‌ها (گورکانیان) در دهلی، سلسله قطب شاهیان و عادل شاهیان در دکن و اروپایی‌ها را مورد بررسی قرار داده و به روابط این قدرت‌ها به صورت جداگانه پرداخته است.
کلین اورتن مورخ هنری و معماری به صورت ویژه در کشورهای شرق آسیا است. او دکتری خود را از دانشگاه کالیفرنیا در سال ۲۰۱۱ در رشته تاریخ هنرهای اسلامی دریافت کرده و با هدف تحقیقات به کشورهای مختلفی از جمله منطقه دکن هند، ایران، مراکش، اسکاتلند، ارمنستان و گرجستان سفر کرده است.
انتهای پیام