مردم نجات حرّا را فریاد زدند

مطالبه‌گری مردم شهرستان دیّر با هدف نجات جنگل حرا روزی تاریخی را در تقویم جنوب کشور رقم زد، اتحاد و همبستگی سبزاندیشانی که با همراهی و همدلی سرسبزی و بقای جنگل‌ها را خواستار شدند.

امروز مردم صدای مظلومیت جنگل‌های حرّا و محیط زیست بودند تا تضمینی بر بقای محیط زیست و اکوسیستم برای نسل آینده باشد. مردم در مسیر پویش نجات تالاب دیّر بردستان و جنگل حرّا مصمم ایستادند تا نشان دهد در تحقق هدف خود پایدار و خلل‌ناپذیر هستند. 

ابراهیم مومنی، فعال سیاسی و حقوقی جنوب استان بوشهر در این باره نوشت: “امروز فرزندان شجاع دیّر در پناه قانون، بسیار متمدنانه یک اعتراض مدنی را با شکوه برگزار کردند و به نوعی مدنیت را به منصه‌ی ظهور نشاندند. آنان آموخته اند که به دور از خشونت و با تأسی به قانون با صدایی رسا اعتراض خود را فریاد کنند. فرزندان زادگاهم نشان دادند خوب آموخته اند که به دور از شعار و بر مدار شعور ، چگونه شور بیافرینند، امروز خیلی ها آمدند و فعالین زیست محیطی و پیش قراولان سمن های استان تنها نبودند، از کودک خردسالی که به تازگی راه رفتن را آموخته بود تا کهنسال عصا به دست به یاری فرزندان خانه پدری‌شان شتافتند تا ثابت کنند که دیّر زنده است و حرّاها هم زنده می‌مانند.” 

این دانش‌آموخته حقوق در ادامه عنوان کرد: ” امروز زادگاهم مهمانان عزیزی داشت که ساحل بکر و ماسه ای ، تالاب زیبا و جنگل سبز حرای دیر را به قدم های خود مزیّن کرده بودند و نمایندگان سمن های زیست محیطی و فعالین اجتماعی از شمال تا جنوب استان در کنار همباوران سبز اندیش خود ایستادند و چه باشکوه بود این همگرایی استانی. تجمع بزرگ امروز، یک نکته قابل تأمل دیگر هم داشت و آن حضور پررنگ بانوان فرهیخته دیار لک‌لک‌ها بود و این موضوع نمایان ساخت که مردان آینده زادگاهم توسط مادرانی اندیشمند تربیت خواهند شد.” 

مومنی در بخش دیگری از یادداشت خود گفته است: “نکته اساسی اصل داستان پویش نجات جنگل حرا بود، منشأ این اعتراض یک تصمیم اشتباه در صدور مجوز یک فعالیت اقتصادی بر خلاف استانداردهای زیست محیطی بود که با مخالفت فعالان این حوزه و مراجعات متعدد به مدیران، مسئولین و نهادها راه به جایی نبرده بود و سرانجام منتج به اعتراضات گسترده در بندر دیّر و در بعد رسانه ای حتی در سطح ملی شد تا جایی که کارشناسان و متخصصین زیست محیطی کشور را به کنش واداشت. حال پرسش بزرگ این است که آیا صدای مردم و فعالین اجتماعی را شنیده اند یا خیر؟”