این مدرس دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌وگو با ایسنا، از تجربه خود در برگزاری کلاس‌های آنلاین درس ادبیات و وضعیت برگزاری این کلاس‌ها در این دوران گفت: نمی‌شود همه درس‌ها را با هم مقایسه کرد، اما می‌توانم بگویم در برخی از درس‌ها حتی با تجربه‌ای که الان به دست آورده‌ایم و روز به روز توانسته‌ایم با نرم‌افزارها کار کنیم، به ضرورت کارهایی را یاد گرفته و متوجه این شده‌ایم که چطور ارتباط‌مان را در فضای تدریس پررنگ‌تر کنیم.
او با بیان این‌که در این مدت روندی تکاملی در تدریس داشته‌ایم اظهار کرد: هر کدام از اتاق‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی را به کار گرفتیم و به روش آزمون و خطا یک‌سری را به دلیل این‌که امنیت یا کارایی نداشتند، کنار گذاشتیم اما برخی دیگر خیلی خوب جواب داد.
دری افزود: الان بعد از حدود هفت ماه تجربه، برای من برخی از درس‌ها به جایی رسیده که هم من و هم دانشجویان احساس می‌کنیم حتی مطلوب‌تر از قبل پیش می‌رویم، چون مقداری از زمانی که در ترافیک و رفت و آمد تلف می‌شد، به وقت کلاس اضافه شده، به طوری که حالا حتی کلاس یک درس دوواحدی بین دو ساعت و نیم تا سه ساعت طول می‌کشد، بدون این‌که بچه‌ها احساس خستگی کنند و من نگران کلاس و ساعت بعدی باشم. این‌ها مزایای کلاس‌های آنلاین هستند. بنابراین برخی درس‌ها خیلی خوب پیش رفتند، مثل: ادبیات تطبیقی، جامعه‌شناسی ادبیات عامه، ادبیات غنایی و … که تجربیات تاکنون‌مان از آن‌ها خیلی خوب بوده است.
این مدرس زبان و ادبیات فارسی همچنین به تجربه دیگری در برگزاری کلاس‌های آنلاین اشاره و بیان کرد: در برخی از درس‌ها هم مثل نسخه‌پژوهی یا روش تحقیق و درس‌هایی که بخشی از آن‌ها عملی بوده‌اند هنوز نتوانسته‌ایم به استاندارها و اوجی که خودمان تصور می‌کنیم برسیم و علت آن بیشتر نرم‌افزاری است. من فکر می‌کنم به این دلیل است که ما تا به حال به این فکر نکرده بودیم که مثلا درس تصحیح نسخه را آنلاین درس بدهیم. بنابراین چون به آن فکر نکرده بودیم، منابعی هم به آن شدت برایش آماده نکرده بودیم و یا دنبالش نبودیم. حالا در درس‌هایی که قسمت عملی دارند یا نیاز به شراکت بیشتری توسط بچه‌ها هست، کمی سخت است.
او ادامه داد: من برای دانشجویان خارجی که زبان فارسی یاد می‌گیرند و درس‌هایی مثل خواندن، شنیدن و بیان شفاهی دارند، گروه واتس‌اپی درست کرده‌ام که بچه‌ها تمام تکالیف یا خواندن از روی متن‌های‌شان را آن‌جا می‌گذارند، در واقع یک تعامل غیرآنلاین هم آن‌جا داریم؛ البته این تعامل سر کلاس هم هست ولی کمتر، چون بیشتر بار کلاس‌ها بر دوش استاد است و رابطه استاد و دانشجو به صورتی که پرسش و پاسخ باشد، کمرنگ می‌شود و باید در کنارش فعالیت‌های این‌چنینی را هم مثل آن‌چه ما الان برای دانشجوهای عراقی‌مان داریم، اضافه کرد.
نجمه دری سپس گفت: نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که الان گروهی که من در موردشان صحبت می‌کنم، دانشجویان فوق لیسانس و دکتری هستند، یعنی مخاطبان من کسانی هستند که درباره آن‌ها این پیش‌فرض را داریم که از سیستم و موبایل تا حدی اطلاع دارند و وقتی مثلا من از آن‌ها می‌خواهم تا نرم‌افزاری را نصب کنند یا کاری را انجام بدهند، می‌توانند انجام بدهند. ولی فکر می‌کنم اگر این‌ها دانشجوی لیسانس یا دانش‌آموز بودند، این کار سخت می‌شد؛ اما در سطحی که من کار می‌کنم خوب است.
این مدرس دانشگاه تربیت مدرس همچنین درباره برگزاری مصاحبه آزمون دکتری امسال در روزهای کرونایی بیان کرد: حتی ما امسال تجربه منحصر به فردی در برگزاری آزمون دکتری داشتیم. همیشه تصورمان از مصاحبه این بود که دانشجویان حتما باید باشند و هرساله از سراسر کشور می‌آمدند و باید در این‌جا به هتل می‌رفتند و طی دو روز زمان مصاحبه خیلی به آن‌ها سخت می‌گذشت. اما امسال این مصاحبه هم در اتاق‌های مجازی که دانشگاه طراحی کرده بود برگزار شد و این‌قدر این تجربه خوب بود که ما به این فکر افتادیم از سال‌های بعد هم همین کار را انجام دهیم، حتی اگر کرونا نباشد. چون این دانشجویان از همه جا به تهران می‌آمدند و برخی‌شان حتی فردای روزی که با ما مصاحبه داشتند مثلا در اهواز مصاحبه داشتند و باید خودشان را به آن‌جا می‌رساندند و این سخت بود. اما امسال تجربه‌ای که به ناچار پیش آمد، تجربه خوبی بود.
او در پاسخ به سوالی درباره وضعیت برگزاری کلاس‌های آنلاین در کشور ما در قیاس با سایر کشورها نیز گفت: ما تقریبا همه هم‌سطح هستیم چون آن‌ها هم قبلا همه تمرکزشان بر کلاس‌های حضوری بوده اما حالا رویکردشان مجازی شده است. آن‌ها هم همزمان با ما این را تجربه می‌کنند؛ حتی خیلی از فضاهایی که استفاده می‌شود مشترک است، مگر بعضی از دانشگاه‌های بسیار بزرگ دنیا که برای خودشان لینک‌ها و راه‌هایی درست کرده‌اند.
دری در پایان به بیان فرصتی که برگزاری مجازی کلاس‌ها برای شرکت دانشجویان در کلاس‌های استادان دیگر کشورها ایجاد کرده است پرداخت و گفت: جالب است بدانید الان برای دانشجویان ایرانی هم خیلی خوب شده چون با یک جست‌وجو می‌توانیم بفهمیم فلان روایت‌شناس معروف در دانشگاه سوربن یا آکسفورد چه ساعت‌هایی کلاس دارد و خیلی‌هایش هم رایگان است و دانشجویان می‌توانند از این‌ها استفاده کنند، که آن‌ها به این‌ها روی هم آورده‌اند. شاید قبلا اگر این را به آن‌ها می‌گفتی، دنبالش نمی‌رفتند یا دسترسی ممکن نبود. اما حالا حتی ما به این فکر افتاده‌ایم که می‌توانیم در همایش‌های‌مان از خیلی از ایران‌شناسان کرسی‌های خارج از کشور، چه استادان ایرانی و چه ایران‌شناسان خارجی دعوت کنیم.
انتهای پیام