به گزارش ایسنا، عبد الباری عطوان، سردبیر و تحلیلگر سرشناس روزنامه رأی الیوم در یادداشتی درباره توافق اخیر رژیم صهیونیستی و امارات نوشت: توافق عادی‌سازی که تحت نظارت آمریکا میان امارات و اسرائیل حاصل شد، مانند تمامی توافقنامه‌ها و معاهدات گذشته با مصر، اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، اوج خیانت است.
این دردآور است که برخی دنبال توجیه این توافق هستند و آن را “تاریخی” میخوانند و مدعی اند بیانگر یک دوره جدید برای جهان عرب است. آیا فروش فلسطین برای اجرای طرح معامله قرن، چشم‌پوشی از قدس و مسجدالأقصی و خروج از تمامی اصول عربی و اسلامی روز تاریخی است؟ آیا تاجگذاری اسرائیل توسط رهبر عرب سنی آن به بهانه مقابله با ایران دوره و عصر جدیدی به شمار می‌رود و طرح اصلی در مسیر روند صلح عادلانه است؟ چه صلح عادلانه‌ای در طرحی وجود دارد که قدس و کشور فلسطین و یا حتی ابتکار عمل صلح عربی در آن ذکر نشده است؟ خواهش میکنیم که اگر به احساس ما احترام نمی‌گذارید به عقلمان احترام بگذارید.
آری این توافق میان اسرائیل و امارات منجر به صلح پایدار در مسأله فلسطین خواهد شد؛ اینگونه که باعث ازبین رفتن نهایی آن می‌شود. شاید نتانیاهو درست می‌گفت، زمانی که تأکید کرد آنها (عرب‌ها) روابطشان را با ما عادی می کنند چراکه ما قوی و آنها ضعیف هستند. منظور نتانیاهو عرب‌هایی هستند که درحال عادی سازی روابط با او هستند و یا در آینده روابطشان را با اسرائیل عادی می کنند نه عرب‌های مقاوم دیگری که باعث شده‌اند مانند موش دنبال نجات جانش باشد. مانند زمانی که موشک‌های نوار غزه مانند باران بر سر او و شهرک‌نشینانش در جریان سخنرانی انتخاباتی‌اش فرود می‌آمدند.
برخی از ما پیش از این در مقابل حمایت به شکل نقدی و یا از طریق معاملات تسلیحاتی به واشنگتن و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا پاداش می دادیم و اکنون برخی کشورهای عرب حوزه خلیج (فارس) از ترس این پاداش را به دولت اشغالگر می‌دهند.
ما میدانیم که هم نتانیاهو و هم ترامپ گرفتار بحران پیروزی این توافق ولو به طور موقت هستند اما دستاوردهایی که امارات از آن محقق کرده است، چه هستند؟ درحالی که خودش یک کشور ثروتمند نفتی است و توافقنامه‌های دفاعی مشترکی را با فرانسه، آمریکا و انگلیس امضا کرده است و همچنین این کشورها پایگاه‌های نظامی در خاک امارات دارند. وزیر خارجه آن نیز یک هفته پیش به شکل دوستانه‌ای با و در راستای بهبودی فوری روابط میان تهران و ابوظبی با وزیر خارجه ایران دیدار کرد.
کشورها معمولا توافقنامه‌های صلح را پس از جنگ و تنش با دشمنان امضا می‌کنند، آیا امارات در حال جنگ با اسرائیل بوده است و یا پیشتر جنگ‌هایی را علیه آن انجام داده است و ما از آن بی‌اطلاع هستیم؟
ما احوال کشورهایی را که با اسرائیل توافق و معاهدات صلح امضا کردند و از این خیانت سودهای اقتصادی، نظامی و تکنولوژیک برده‌اند میدانیم اما در این جا مشخصا منظورمان مصر، اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین است چرا که وضعیت این مثلث بسیار بدتر است. اسرائیل با حمایت از ساخت سد النهضه اتیوپی و حفاظت نظامی از آن مصر را مجازات کرد و برای تأکید بر حسن همجواری با اردن، برای الحاق غور اردن و سرقت آب و اراضی این کشور تلاش می کند و اما تشکیلات خودگردان فلسطین که واسطه‌ای برای ترویج عادی‌سازی بوده و سابقه هماهنگی امنیتی با اسرائیل دارد، خدا کافر را هم به وضعیت آن دچار نکند.
از انور قرقاش، وزیر مشاور امارات در امور خارجه تشکر و قدردانی میکنیم که به ما اطمینان داد امارات سفارتش را در تل‌آویو و ابو دیس برپا می‌کند نه قدس اشغالی و طبق گفته او این یک موضع “ملی” است. ما و میلیون‌ها عرب و مسلمان زمانی عاشق امارات شدیم که قبله عربیت و یاریگر منحصر به فرد مسائل عربی بود و مردی فاضل آن را رهبری می‌کرد و در سنگر مقاومت بود و در جریان جنگ ۱۹۷۳ فریاد تاریخی برآورد و گفت “نفت ارزشمندتر از خون نیست”.
ما اکنون نسبت به دلایل توطئه‌ها برای ویران کردن عراق، لیبی، یمن، سوریه، گرسنگی دادن به ملت فلسطین، زیبا جلوه دادن خیانت به سازمان آزادیبخش فلسطین و مسموم کردن رهبر موسس آن اطمینان پیدا کردیم.
از شکست لبنان در سال ۱۹۸۲، مقاومت اسلامی پدید آمد و از شکست ژوئن ۱۹۷۶ مقاومت فلسطین پدید آمد و از قلب دومین توطئه کمپ دیوید در سال ۲۰۰۰ برای به زانو درآوردن رهبری فلسطین، انتفاظه دوم در فلسطین اشغالی آغاز شد.
این امت عقایدش استوار و مردمانش سخاوتمند هستند؛ مردمانی که دارای سابقه قابل توجهی از پیروزی‌ها و میراث فرهنگی هستند که گاهی ممکن است دچار سختی شوند اما در نهایت برمی‌خیزند و قیام می‌کنند.
انتهای پیام
