دانشجویان، امید آینده کشور هستند. این یک جمله شعاری نیست. جمله‌ای است که اگر به آن ایمان داشته باشیم، آثار آن را در بخش‌های مختلف کشور از مدیریتی تا اجرایی گرفته، خواهیم دید. از این رو می‌توان گفت که برخی حرف‌ها چون تکراری است، دلیل بر اشتباه بودن و یا عمل نکردن به آن نمی‌شود. اینکه گفته می‌شود، دانشجو باید نقد کند، دانشجو باید فکر جدید داشته باشد، دانشجو امید کشور است و فضای دانشگاه‌ها باید باز شود، سخنان خوبی است اما عمل به آن هم مهم است. باید دید که تا چه اندازه برای کمک به باز شدن فضای دانشگاه‌ها، اقدام شده است؟ تا چه اندازه فضای امنیتی دانشگاه‌ها کم شده که دانشجویان بتوانند نقد کنند. بنابراین هر گاه پا به عرصه عمل کذاشته شد، سخنان تآثیر بیشتری خواهد داشت. از سوی دیگر نباید به دانشجویان نگاه ابزاری داشت. در واقع نباید فعالیت‌های دانشجویان را فصلی و سالانه کرد. اینکه در آستانه مراسم‌های مختلف، فضای دانشگاه‌ها باز شود، اثبات شرایط مطلوب نیست. دانشگاه باید در هر زمانی از سال و در هر مقطعی باید پویا باشد تا این پویایی را به کشور انتقال دهد. اینکه زمان هر انتخابات، به دانشجویان سر زده شود و یا فضای دانشگاه‌ها را تغییر دهیم، استفاده ابزاری از دانشجو است. دانشجو، محترم و ارزشمند است. چراکه آینده کشور دست اوست. بنابراین باید برای آیندگان آرش و احترام قائل بود. همچنین باید دغدغه‌های دانشجویان را کاست و اجازه داد تا آنها به تولید فکر در جامعه بپردازند. هر جا که فضای امنیتی حاکم باشد، دانشجو از کارکردهای اصلی خود دور می‌شود و تنها وظیفه‌اش را گرفتن مدرک و نه تولید فکر، نقد و نظریه پردازی می‌داند. هرچه دانشجو بیشتر درگیر حل مسائل شخصی از هزینه تحصیل گرفته تا یافتن کار باشد، از ایده‌های جدید و تولید فکر در جامعه دورتر می‌شود. بنابراین باید برای دانشجویان احترام قائل بود و عرصه را برایشان باز کرد. با توجه به وعده‌های انتخاباتی حسن روحانی و صحبت‌های متوالی‌اش در مراسم‌های مختلف درباره جوانان و دانشجویان انتظار می‌رفت، فضای فعلی به گونه دیگری باشد. اما همچنان دانشجویان برخی دغدغه‌های گذشته خود را دارند و برخی دخالت‌های خارج از دانشگاه‌ها به آنها اجازه نمی‌دهد که پویایی دانشگاه‌ها را حفظ کنند. به طوری که حتی برخی دانشجویان معتقدند که فضای دانشگاه‌ها تغییری نکرده و همچنان آنها با برخی مشکلات دسته پنجه نرم می‌کنند. هر چند که برخی دانشجویان محروم از تحصیل به دانشگاه‌های خود بازگشته‌اند و هر چند که برخی اساتید نیز دوباره اجازه تدریس پیدا کرده‌اند اما در کنار این موارد باید اقداماتی انجام داد که امید به دانشجو تزریق شود.
