محمد ابوحیدری سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری پیست مردان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره سطح مسابقات قهرمانی آسیا در هند اظهار داشت: قرار بود بازی‌های آسیایی در شهریور ماه برگزار شود که این رویداد لغو شد، به همین دلیل همه تیم‌ها با تمام قوا و با استفاده از نفرات اصلی در این دوره از مسابقات قهرمانی آسیا حضور داشتند و این مسئله باعث افزایش سطح کیفی این رقابت‌ها شده بود. این وضعیت در تیم‌های ژاپن، کره جنوبی و هند مشهود بود و البته سایر تیم‌ها نیز از بهترین نفرات‌شان بهره می‌بردند.
وی افزود: بچه‌های تیم ما با توجه به شیوع کرونا طی یکی دو سال گذشته و همچنین وضعیت اقتصادی، متاسفانه نتوانسته بودند در رویدادهای بین‌المللی شرکت کنند و به همین دلیل از سایر کشورها عقب بودیم. این وضعیت در جوانان و بانوان بیشتر نمایان بود؛ آنها ترس داشتند و اسیر جو مسابقات بودند. اگر رکوردهای خودشان را به ثبت می‌رساندند، قطعاً در جوانان نیز نماینده‌ای روی سکو داشتیم، اما به دلایلی که گفتم، این اتفاق میسر نشد.
ابوحیدری درباره تجهیزاتی که در اختیار ملی‌پوشان قرار داشت و مقایسه آنها با دوچرخه رکابزنان خارجی گفت: رکابزن سایر کشورها از اسپانسر بهره‌مند هستند و مسابقات زیادی را در طول سال شرکت می‌کنند. آنها از به‌روزترین دوچرخه‌ها استفاده می‌کنند و این مسئله در رویدادهای مهم نیز تاثیر بسزایی دارد. البته همه چیز به تجهیزات نیست، اگر ورزشکاران بابت حضور در تورنمنت‌های مختلف تجربه لازم را کسب کنند، قطعاً این مسئله در کنار تجهیزاتی خوبی که دارند، به بهبود رکوردها کمک زیادی می‌کند.
سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری پیست مردان عنوان کرد: یک دوچرخه خوب ۳۰۰، ۴۰۰ میلیون هزینه دارد که قطعاً قیمت بسیار زیادی برای یک دوچرخه‌سوار محسوب می‌شود. به همین دلیل آنها باید اسپانسر شخصی داشته باشند تا این مسئله برایشان جبران شود. ضمن اینکه در توان فدراسیون نیست که بخواهد این دوچرخه‌ها را برای همه رکابزنان خریداری کند. آنها می‌توانند با اسپانسر شخصی، دوچرخه بگیرند و با آنها در رویدادهای مختلف به میدان بروند و تجربه کسب کنند.
«قبل از اعزام به هند، پیش‌بینی‌تان از عملکرد رکابزن چه بود؟» وی در پاسخ به این سوال گفت: فکر می‌کردیم در رده جوانان نتایج بهتری بگیریم. اتفاقاً به کسب دو مدال نیز نزدیک بودیم، اما نشد. این اولین رویداد برون مرزی برای بیشتر ملی‌پوشان رده جوانان بود و آنها بی‌تجربه بودند. اگر آنها در یکی دو رویداد قبل از اعزام به هند شرکت می‌کردند، ترسشان از حریفان از بین می‌رفت و بدون توجه به جو مسابقات، به میدان می‌رفتند.
انتهای پیام/