با عنایت به مصرف سالیانه بیش از ۱۳۰ میلیون متر مکعب آب برای آبیاری فضای سبز شهر تهران و با توجه به این نکته که منابع مورد نیاز اکثرا از چاهها و قنوات تهران می باشد و با اینکه تامین از منابع غیر شرب است ولی رفته رفته باعث کاهش منابع آبهای زیرزمینی در این دوره از خشکسالی میگردد.
از طرف دیگر متاسفانه در تهران شاهد آبیاری فضای سبز به شیوه سنتی در ساعاتی از روز بودیم که شدت تبخیر در آن بسیار بالا بوده و این مسئله منجر به کاهش روزافزون منابع اندک آبهای زیرزمینی و قنوات پیر و فرسوده تهران میگردد.
از این رو مصرف بهینه آب در کشور و اسراف نکردن این مایع گرانبها باید به شدت مورد توجه جدی در سطح مدیریت ارشد در شهرداریها قرار گیرد.
لذا با عنایت به نزدیکی فصل گرما به عنوان یک شهروند دلسوز بر آن شدم نکاتی را یادآور شوم.
در ابتدا بطور مکرر مشاهده میگردد کارگران فضای سبز در هوای گرم و تابش شدید آفتاب که به طبع میزان تبخیر را بالا میبرد اقدام به آبیاری چمنزارها و فضای سبز شهری می نمایند و ازطرفی هنوز در برخی از مناطق کلان شهر تهران شاهد آبیاری با تانکر هستیم.
از این رو برای آبیاری فضای سبز شهری ابتدای باید زمان صحیح برای آببیاری انتخاب شود که بهترین این زمانها دو ساعت قبل از طلوع آفتاب و یک ساعت بعد از غروب آن است که البته این نکات که محل فضای سبز کجاست میزان آن چقدر است نوع گیاه و … بسیار مهم است حتی نمیتوان همه نوع چمن را با یک روش آبیاری نمود.
وقتی که در ساعات گرم روز به گیاهی مثل چمن آب میدهیم قطرات آب روی آن مانند ذره بین عمل کرده و قبل از تبخیر سطحی و هدر رفت آب نور خورشید را با چند برابر قدرت به برگ تابانده و زمینه سوختن آن را فراهم می نمایند و زرد شدن نوک چمن در فضای سبز در فصول تابستان به همین دلیل می باشد.
یکی دیگر از مشکلات استفاده از تانکر برای آبیاری می باشد و جدا از مشکلات ترافیکی و خطرات احتمالی حضور تانکرها در حاشیه خیابانها و بزرگراهها و هدر رفت منابع سوخت و انرژی وسائط نقلیه شهرداری ها که از منابع مالی شهری برداشت میگردد میتوان به این مهم اشاره نمود که در این سیستم کارگر با استفاده از شلنگهای قطوری که آب داخل منابع ۱۴ تا ۲۰ هزار لیتری با دبی بالا خارج میگردد اقدام به آبیاری مینماید که این امر سبب فرسایش خاک و شستشوی خاک اطراف ریشه و خشک شدن ریشه را به همراه خواهد داشت و نیز موجب استفاده بیش از حد استاندارد آب مورد نیاز گیاه می گردد که این نیز خود هدر رفت بسیار بالای منابع آبی را به دنبال دارد که نکته قابل تعمل در آن بهره وری ۳۰ درصدی آب مورد استفاده در این روش است.
در پایان تاکید میکنم که اگر مسئولان شهرداریها و سایر دستگاههای ذیربط تصمیم به برون سپاری توسعه و نگهداری فضای سبز شهری را دارند در کنار توجه به مبلغ نیم نگاهی به تخصص مدیران و مسئولین شرکت های پیمانکار داشته باشند. و نیز نیم نگاهی جهت مکانیزه نمودن و استفاده از روشهای نوین آبیاری از قبیل توسعه آبیاری قطره ای و تحت فشار داشته باشند.
توجه به این نکته که سرمایه گزاری در حوزه مدیریت منابع آب در شهرداریها هر چند با هزینه های سنگینی همراه است اما در طول مدت زمان بهره برداری از این طرحها و صرفه جویی بسیار بالا در مصرف این مایع گرانبها خود نوعی بازگشت سرمایه ملی یعنی احیا چاهها و قنوات پیر و خسته تهران می باشد.
