به گزارش ایسنا، این اسناد هستند که نشان می‌دهد مثلاً در شهری مثل اصفهان طی ۱۰۰، ۲۰۰ و حتی سال‌های دورتر در این شهر چه می‌گذشته و مردم چه فرهنگی داشتند، هرچند که امروز بیشتر اسناد و میراث مکتوبی که متعلق به دربارهای رؤسای حکومت و … بوده است بیشتر اهمیت داشته و بیشتر منتشر می‌شود، اما باید گفت اسنادی مثل سندهای داد و ستدهای اقتصادی، ازدواج و سندهای کوچکی که میان مردم هر شهری رد و بدل می شده نیز می‌تواند فرهنگ‌های کوچک‌تر با عنوان خرده فرهنگ‌ها را نیز برای ما روشن کند.
اما، در این میان برای موضوعات مهمی مثل آب که این روزها دغدغه اصلی فلات مرکزی و استان اصفهان است، مراجعه به اسناد تاریخی و بررسی آنها کمک خواهد کرد تا بتوانیم بهتر تصمیم بگیریم اینکه در دوران قاجاریه و پهلوی با مشکلات آبی در اصفهان چگونه برخورد می‌شد و آیا زاینده رود در آن سال‌ها نیز کم آب یا پر آب بوده است یا خیر؟ و اگر بوده است حاکمان آن روزها چگونه برخورد می‌کردند.
مسعود کثیری- رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی منطقه مرکزی اصفهان می‌گوید که هم برای وضعیت آب اصفهان در دوره‌های مختلف سند وجود دارد و هم برای نوع کشت و زرع.
او معتقد است زاینده رود طی سالیان گذشته نیز روزهای پر آب و کم آب داشته و اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد که برخی از پادشاهان به حاکم اصفهان نامه زده و حتی نوعی از کشت را حذف و یا نوع کشت را حتی مشخص کرده اند.
اسناد و میراث مکتوب و در کل آثار تاریخی و تاریخ هر کشور کمک می‌کند تا جامعه دچار دور باطل تکرار نشود و به همین دلیل گفته می‌شود” ملتی که تاریخ خود را نداند محکوم به تکرار آن خواهد شد.”
انتهای پیام