به گزارش ایسنا، عبدالصمد خرمشاهی در نشست بررسی راهکارهای کاهش اسیدپاشی در ایران که عصر روز گذشته در خانه وارطان برگزار شد اظهار کرد: برای کاهش جرم اسیدپاشی در جامعه باید عوامل ایجاد در جامعه کاهش پیدا کند و هدف ما از چنین جلساتی باید رسیدگی به این نتایج باشد.
وی با تشریح قانونگذاری در برابر اسیدپاشی گفت: اولین قانون در مورد اسیدپاشی حدود ۶۰ سال پیش بود که در آن زمان متناسب با شرایط موجود، قانون جامعی به حساب می‌آمد. طبق این قانون اگر اسیدپاشی منجر به قتل شد مجازاتش اعدام بود و مواردی دیگر که قصد ندارم در این جلسه به شکل تخصصی به آن بپردازم.
وی با تاکید براین که اسیدپاشی جرمی بالاتر از جنایات است گفت: معتقدم کثیف‌ترین و شنیعتری جرمی که می‌تواند رخ بدهد اسیدپاشی است و ما برای کاهش آن باید عوامل ایجاد کننده این جرم را کاهش دهیم.
خرمشاهی با بیان این که در دهه ۶۰ جرمی مانند اسیدپاشی در کشور بسیار کمتر از حالا بود افزود: تا سال ۹۲ یک سری تغییرات در قانون ایجاد شد که در مجموع منجر به این شد که اجرای قصاص اسیدپاش امری بسیار مشکل باشد. حتما به خاطر دارید در ماجرای “آمنه بهرامی” جزو محدود مواردی بود که حکم قصاص صادر شد اما دیدید که چگونه برای اجرای این حکم به مشکل برخورد چرا که می‌بایست عمق و طول، عرض قصاص دقیقا به اندازه همان جنایت باشد و همین امر نیز سبب شد تا امروز به ندرت شاهد قصاص در اسیدپاشی باشیم.
خرمشاهی با اشاره به وقوع اسیدپاشی در اصفهان اظهار کرد: بحث اسیدپاشی بسیار فراتر از بحث خانواده است و یک جامعه را درگیر می‌کند. اسیدپاشی سبب ایجاد ناامنی در جامعه می‌شود و روح و روان و امنیت را به خطر می‌اندازد.
وی در بخش دیگری از سخنانش به نبود سلبریتی و چهره‌های شناخته شده در چنین همایش‌هایی اشاره کرد و گفت: چرا این افراد امروز اینجا نیستند تا با استفاده از ظرفیت‌های اجتماعی که دارند در این زمینه مطالبه گری کرده و آگاه سازی کنند.
این پژوهشگر حوزه اسیدپاشی با بیان این که مجازات و تشدید آن تاثیر مقطعی دارد اظهار کرد: در مورد مجازات اعدام برای مواد مخدر آیا این جرم کاهش یافت؟ که پاسخ قطعا منفی است بنابراین ما باید بستر وقوع جرم اسیدپاشی را کاهش دهیم. دولت در معنای عام خود مکلف است که مقدمات وقوع جرم را در یک جامعه از بین ببرد.
فرد سالم هیچ گاه اسید پاشی نمی‌کند
در ادامه این نشست حسین نجمی روانپزشک و عضو سابق هیئت علمی دانشگاه ایران به تحلیل ریشه‌های روانی اسیدپاشی پرداخت و گفت: اقداماتی نظیر اسیدپاشی جنبه‌های اجتماعی و روانی دارد و به عبارت بهتر می‌توان این طور گفت که فرد سالم هیچ گاه دست به اسیدپاشی نمی‌زند.
وی با بیان این که باید از وقوع اسیدپاشی پیشگیری و جلوگیری شود ادامه داد: ما نیازمند یک سری قوانین حمایتی و پیشگیرانه هستیم مثلا اگر زنی از سوی همسرش مورد آزار قرار گیرد و این فرد بخواهد آسیبی به این زن وارد کنند باید همسر این فرد تحت مداخلات روانی قرار گرفته و به روان پزشک مراجعه کند تا سلامت روان خود را بازیافته و مشکلش حل شود.
وی با اشاره به دلایل ارتکاب اسیدپاشی تصریح کرد: در کشور پاکستان برای این که گروه‌های خاص در شهروندان ایجاد ترس کنند تا از مطالبات و دستوراتشان پیروی شود اقدام به اسیدپاشی می‌کنند. ما امروز می‌بینیم که هر چه فرهنگ و اطلاعات در مورد اسیدپاشی بیشتر باشد وقوع این جرم نیز کاهش می یابد.
وی ادامه داد: معتقدم اگر امکانات و قوانین بیبشتری داشتیم و قربانیان و عاملان می توانستند برای حل مشکلات کوچک خود به روانکاو و مشاور مراجعه کنند به راحتی می توانست از بسیاری از این موارد جلوگیری کرد؛ به عنوان مثال اگر زن و شوهری از یکدیگر طلاق بگیرند و مرد مبتلا با پارانوئید باشد چطور ممکن است که قاضی به همین دلیل حکم طلاق را صادر کند اما مرد مجبور به درمان مشکل روانی خود نشود؟ خوب این فرد ممکن است بعد از طلاق به همسرش آسیب بزند. قوانین باید به گونه‌ای باشد که چنین فردی همینطور درجامعه رها نشود.
این روانپزشک درباره علل اسیدپاشی در کشورمان نیز اظهار کرد: انتقام‌جویی عشقی اصلی‌ترین علل وقوع اسیدپاشی است. پسری که به دختری علاقمند است یا زن و شوهری بعد از اتمام روابطشان ممکن است با افسردگی یا اختلال روانی یکی از طرفین مواجه شود و این فرد به دلیل حسادت به سراغ اسیدپاشی برود.
وی دومین مورد را انگیزه‌های ناموسی اعلام کرد و گفت: مثلا فردی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار بگیرد ممکن است خودش یا خانواده‌اش بخواهند برای تلافی یا انتقام دست به اسیدپاشی بزنند. اختلافات خانوادگی، کینه‌های قدیمی و مواردی از این دست جزو عوامل دیگر است.
انتهای پیام
