به گزارش ایسنا، در این گزارش در نشریه فارن پالسی به قلم یک کارشناس موسسه موسوم به مجمع تفکر منطقهای در حوزه سوریه و عراق الیزابت سرگوف که به شهر رقه سفر کرده، نوشته شده است: نیروهای دموکراتیک سوریه که مورد حمایت آمریکا هستند و چندی پیش شهر جنگ زده رقه را از تصرف داعش خارج کردند در حال حاضر کار آسانی در جلب نظر مساعد این ساکنان این شهر نسبت به حضورشان در آن جا ندارند. در حقیقت آنها با نارضایتی ساکنان شهر رقه از حضورشان در این شهر روبهرو شدهاند.
یکی از فعالان شهر رقه با نام مستعار حمود به شرح صحبتهای آن دسته از بستگانش که به دمشق و حلب فرار کردهاند، پرداخته و به عنوان ساکن رقه میگوید، هر زمان که از بستگانش میخواهد به شهر رقه برگردند از آنها این پاسخ را میشنود ما زمانی به رقه برمیگردیم که کنترل حکومت به این شهر بازگشته باشد.
در عین حال در هفتههای اخیر همواره این شایعات در میان مردم شهر رقه مطرح بوده که به زودی قرار است کنترل شهر به حکومت واگذار شود.
این شایعات نیز هر چه بیشتر به دورنمای مبهم کنترل متزلزل نیروهای دموکراتیک سوریه به عنوان یک نیروی عمدتا کرد و همچنین ساختار دولتی غیرنظامی مغشوشی که این گروه تحت عنوان دولت خودمختار در آنجا برقرار کرده، دامن میزند.
یکی از مردم شهر رقه اظهار کرد: شما در تمام مدت دارید میشنوید که حکومت ماه آینده قرار است دوباره به رقه برگردد یا اینکه حکومت قصد دارد بعد از آنکه ادلب را پس بگیرد به رقه برگردد.
چیزی که بعد از گفتوگو با دهها تن از ساکنان محلی، فرماندهان نیروی دموکراتیک سوریه و فعالان و رهبران اصناف در این شهر مشخص شده این است که کندی بازسازی، کمبود بودجه، نارضایتی از حضور یک حاکمیت کرد در یک شهر با اکثریت عرب و فراتر از همه مطالبه امنیت بعد از تجربه سالهای جنگ اصلیترین عوامل مخالفت مردم رقه با کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه در این شهر است.
رهبران این گروه شبه نظامی متشکل از نیروهای عمدتا کرد نتوانستند به دلیل کمبود بودجه، خدمات اساسی را تامین کنند و ناتوانی در مهار حملات مداوم شبه نظامیان دیگر به این شهر نیز مشروعیت این گروه شبه نظامی را کاهش داده است.
یکی دیگر از دلایل اصلی بیاعتمادی ساکنان رقه به نیروهای دموکراتیک سوریه ابعاد گسترده تخریب شهر رقه در زمان عملیات این نیروها برای خارج کردن این شهر از کنترل داعش است.
مردم شهر رقه معتقدند که در این عملیات نیروهای دموکراتیک سوریه خرابیهای زیاده از حد و غیرموجه به این شهر تحمیل کردند.
نکته دیگر این است که در انتهای این عملیات نیروهای دموکراتیک سوریه توافقی محرمانه با داعشیهای باقی مانده برقرار کرده و به موجب این توافق اجازه دادند صدها تن از شبه نظامیان داعش و خانوادههای آن به سمت دیگر پایگاههای تحت اشغال داعش در دیر الزور عقب نشینی کنند.
سازمان ملل نیز بعد از این عملیات گفت: ۸۰ درصد شهر رقه غیرقابل سکونت شده است.
اسماعیل یک فروشنده جوان در شهر رقه میگوید: اگر آنها هدفشان این بود که بگذارند داعشیها به شهرک باغوز عقب نشینی کنند پس چرا در ابتدای کار اینقدر شهر را تخریب کردند.
نویسنده این مقاله در جریان سفری که اوایل ماه جاری میلادی به رقه داشت تعدادی از ساکنان این شهر به وضوح همچنان از دولت خودمختار نیروهای دموکراتیک سوریه حمایت میکردند. چند صد تن از زنان این شهر که بسیاری از آنها تحت حاکمیت داعش قربانی شدند به صفوف نیروهای دموکراتیک سوریه پیوستند و در آن زمان حامیان این دولت خودمختار آن را بهترین جایگزین برای حکومت داعش بر این شهر و همچنین به جای حکومت موقت وابسته به “ارتش آزاد سوریه” در آنجا که همراه با اشاعه بیثباتی و جرم جنایت بود، میدیدند. با این حال اکنون ساکنان رقه به جایی رسیدهاند که حکومت نیروهای دموکراتیک سوریه را بر شهر رقه را هم نمیخواهند.
در عین حال بسیاری از ساکنان رقه از ابراز مخالفت علنی با حکومت نیروهای دموکراتیک سوریه در شهرشان ترس و نگرانی دارند اما معمولا در خانهها و جمعهای شخصی این نارضایتی را ابراز میکنند. یکی دیگر از دلایل اصلی نارضایتی آنها نیز فقدان تامین خدمات اساسی نظیر آب و برق است. گفته شده که در حال حاضر در رقه آبرسانی برقرار است اما برقرسانی عملا قطع شده است. همچنین تعداد زیادی از مدارس و بیمارستانها در این شهر از بین رفتهاند.
ساکنان رقه اکنون در صحبتهایشان در مقایسه وضعیت فعلی خود با وضعیتی که قبل از بروز قیامهای سال ۲۰۱۱ در سوریه داشتند و دسترسی شان در آن زمان به همه چیز افسوس میخورند.
سمیرا یک زن پا به سن گذاشته از یکی از خانوادههای ساکن رقه که خواستار بازگشت کنترل حکومت بشار اسد بر این شهر است، گفت: ما در آن زمان همه چیز اعم از دسترسی آب، برق، نان، مدارس و بیمارستان را داشتیم اما حالا همه چیز بسیار پرهزینه است.
همچنین یکی دیگر از نگرانیهای رقهایها قابلیت انجام حملات تروریستی از سوی گروهکهای مخفی مرتبط با داعش است.
انتهای پیام