علی فرامرزی ـ نقاش صاحب سبک، طراح و منتقد نقاشی ـ که سالهاست درباره موضوع محیط زیست و خشکسالی کار میکند، در گفت وگویی با ایسنا ادامه میدهد: نمیدانم اگر قرار باشد به مسئلهای با این اهمیت، جهانی توجه نشود چه چیز مهمتری میتواند برای جلب نظر هنرمندان که باعث شود به آن بپردازند وجود داشته باشد.
این هنرمند همچنین درباره پرداختن به موضوع محیط زیست میگوید: موضوع طبیعت و محیط زیست یکی از سوژههای قدیمی و متداول تاریخ هنر است؛ منتهی این طبیعت با در نظر گرفتن جغرافیای هنرمند و دورههای زمانی دچار تغییر میشود. همانطور که در ایران مشکلاتی که به لحاظ جغرافیای طبیعی از نظر صخرهها، کویریها و … داریم، باعث به وجود آمدن دورههایی شده که کمتر به آنها توجه شده است.
او ادامه میدهد: هنرمندان نقاش شاید جزو مهمترین کسانی بودهاند که بحث محیط زیست و اهمیت به طبیعت در آثار آنها به عنوان یک ژانر مهم، مطرح بوده که در نهایت منجر به خلق آثار عظیمی شده است. البته پرداختن به این حوزه درباره نقاشان اروپایی پیش از دوره امپرسیونیسمها و پس از آن صدق میکند. در ایران نیز برای نقاشان سنتی و نگارگران بحث طبیعت بسیار مهم بوده است. ما امروز به عنوان هنرمندان معاصر نگاهمان به واقعیتهایی در حیطه آب، خاک، درخت و عناصر زیست محیطی هست که هنرمندانی در گذشته به این مسائل توجه داشتهاند.
فرامرزی درباره میزان پرداختن به این حوزه در ایران میگوید: به گمانم خوشبختانه در ایران یک دوره هنری تجسمی داریم که تعدادی از نقاشان درباره این موضوع با سوژههایی مانند کویریها و مناطق خشک با تفاوتهای چشم گیری کار کردهاند. هنرمندانی چون مارکو گرگوریان، پرویز کلانتری، غلامحسین نامی و هوشنگ شباهنگی که به موضوع کویر پرداختهاند.
این نقاش همچنین درباره فعالیت خودش در این حوزه اظهار میکند: این پروژه را در ابتدا از دورههای کویری شروع کردم و تا دورهای تحت عنوان هجوم که همان هجوم کویرها است، ادامه دادم. اکنون درباره جنگلها و مسائل محیط زیست و آب کار میکنم.
او ادامه میدهد: چند وقت پیش نیز از طرف گالری سیحون در نمایشگاهی گروهی به همراه چهار نفر از نقاشانی که در خارج از ایران فعالیت میکنند در واشنگتن شرکت کردم و در آنجا هم موضوع جهانی جنگل زدایی را نمایش دادم. در این نمایشگاه چهار اثر از من که مربوط به دوره درختان است شرکت داشت. این چهار اثر تضاد بین درختان خشک و درختان سبز و جنگلی را به نمایش گذاشته است.
انتهای پیام