فرازهایی از وصیت‌نامه پاسدار شهید غلامرضا حیدری

در بخشی از وصیت‌نامه این شهید آمده است: پدر گرامی، مادر مهربان، خواهر و برادران گرامی، فرزند و نور چشمم حسین جان و همسر مهربانم سلام. سلام مرا بپذیرید قبل از اینکه در راه عقیده و ایمان و قرآن و استقلال و آزادی ایران و ملت‌های ستمدیده جهان بخصوص ایران عزیز تحت رهبریت‌های مدبرانه و خردمندانه بت شکن عصر، حسین زمان، امام خمینی به شهادت برسم.

لازم می‌دانم به والدینم گفته باشم که بعد از من هیچ‌گونه عذر و بهانه‌ای و دردسر و مزاحمتی برای سپاه پاسدران انقلاب اسلامی بوحود نیاورید و بر من مسلم است که در سنگر حق علیه باطل، جان برکف به شهادت خواهم رسید و این آرمان وآرزوی ما جوانان اسلام است. این وصیت را در جیب خود نهاده و استدعا دارم انجام دهید: چشمم را هنگام مردن نبندید تا نگویند کورکورانه مرد.

 دست‌هایم را از تابوت بیرون گذارید تا نگویند چیزی با خودبرد، چون منافقین می‌گویند سپاه پول‌ها را خورد.

مشت‌هایم را گره کرده بگذارید، تا بدانند تا آخرین لحظه با کفار و دشمنان اسلام جنگیده‌ام.

  لباس‌هایم را بجای کفنم بگذارید و غسلم ندهید که خودم غسل شهادت کرده‌ام.

  شمعی را بر مزارم بگذارید تا بجای مادرم اشک بریزد و به ملت شهید پرور ایران سلام عرض می‌کنم. من فرزند این ملت و اسلام هستم و خانوادة من درمیان این ملت است. ای ملت مسلمان شما که عزیزان خودرا درراه انقلاب از دست داده‌اید وفرزندان شهیدرا درراه گسترش قرآن سپردید، مواظب رهبر باشید.

برادر و خواهر خدمت به اسلام را که پیامبر اسلام خواسته، حفظ کنید من در نزد خدا با شهامت، اتمام حجت می‌کنم که اگرشما حافظ رهبر وجانشینان او وقرآن واسلام باشید، به صراط مستقیم هدایت می‌شوید.

ولایت فقیه را بنیاد حکومت اسلام دانسته، وازبین ببرید منافقینی را که ضد ولایت فقیه یعنی اسلام می‌باشند.

شاید وصیت نوشتن برای جوانانی که هنوز عمری وسالی نگذرانده‌اند بسیار سخت باشد، هزاران امید به دل وآرزو در سینه دارند و قلبشان مالامال از عشق وآینده وحرکت خود نشان امید بخشی فرد ایشان، بخصوص وصیت‌نامه نوشتن به معنای آن است که خودرا برای مرگ آماده می‌سازند ومرگ یعنی رها کردن همة آن امیدها وآرزوها.

چه سخت است این لحظه وچه دردناک است این قضیه و این لحظه، باید خودرابرای مرگ آماده کنی و مرگ را دربرابر دیدگان خویش قرار دهی، همة اینها به یکطرف، لحظة بعدازمرگ را بخاطر بیاورید، که هیچ نداری وتنها اعمالت گواه است وچه خوب است قبل از آنکه مرگ را دریابید وهیچ کاری از تو برنیاید، به خویشتن بازگردی. بنابراین نمی‌توانند ملاک و معیارهای الهی و اسلامی را در مورد زندگی پس از مرگ بپذیرند، آنان گمان می‌کنند مرگ پایان همه چیز است، بدین خاطر است که قرآن می‌فرماید: «ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عندربهم یرزقون» «هرگز گمان نکنید کسانی که در راه خدا شهید گردیدند مردگانند بلکه آنان همواره زنده و نزد خدا متنعم خواهند بود.»

انتهای پیام