«عمده سردیس‌های بدساختی که از مشاهیر می‌بینیم به دلیل عجول بودن مدیران مربوطه است. درواقع علی‌رغم شرایط مالی اسفناک و قیمت پایینی که برای ساخت مجسمه به هنرمند تعلق می‌گیرد، مدیران می‌خواهند در کمترین زمان ممکن پروژه‌ای را در زمان ریاست خود افتتاح کنند. انگار که از ماندگار بودن خود بر سر پستشان مطمئن نیستد. نتیجه این عجله کردن، بی‌کیفیتی می‌شود که الآن شاهدش هستیم. با این شرایط اصلاً با نقاط دیگر دنیا از لحاظ ساخت سردیس قابل قیاس نیستیم.»
بیژن غنچه‌پور – مجسمه‌ساز – ضمن بیان جملات بالا به ایسنا می‌گوید: به نظر من علت خوب ساخته نشدن سردیس یک شخصیت ملی ناشی از رفتار عجولانه‌ی غیرکارشناسی مدیر مربوطه است که می‌خواهد هر چه سریع‌تر پروژه را به انجام برساند. گاهی به علت محدودیت زمانی و فوریت تحویل کاری که برای هنرمند از طرف سفارش‌دهنده وجود دارد، مجبور می‌شود در مدت زمانی ناکافی اثرش را تحویل دهد که در نتیجه کار او قابل قبول نخواهد بود.
او بیان می‌کند که بهتر است در پروژه‌های ملی همانند ساخت سردیس برای مشاهیر، از طریق یک فراخوان ملی سفارش کار بگیرند تا نتیجه خوبی حاصل شود.
این مجسمه‌ساز باری دیگر با تأکید بر اینکه باید به هنرمند برای ساخت چنین آثاری زمان کافی داده شود در غیر این صورت نتیجه کار ضعیف خواهد بود، درباره نحوه انتخاب مجسمه‌ساز مناسب برای چنین پروژه‌هایی توضیح می‌دهد: باید برای این کار یک فراخوان عمومی به هنرمندان مجسمه‌ساز اعلام کنند تا هنرمندان مجسمه‌سازی که به این کار علاقه دارند در یک فرصت و زمان مناسب ماکت‌ها و نمونه کارهای خود را بسازند و ارائه دهند. پس از آن تمام جوانب کار توسط اساتید بررسی و بهترین ماکت انتخاب شود؛ البته باید با توجه به حجم کار زمانی کافی به هنرمند داده شود.
غنچه‌پور همچنین معتقد است که کیفیت نتیجه یک رفتار اعتماد نو به نقل از برنامه‌ریزی شده زمانی است که با رعایت استاندارها و پرداخت هزینه همراه است. هیچکس با پول و زمان خیلی کم و شرایط عجولانه نمی‌تواند در هیچ زمینه‌ای انتظار تحویل گرفتن کاری با کیفیت داشته باشد.
این هنرمند همچنین اظهار می‌کند که در شرایط اقتصادی موجود که تمامی هزینه‌ها بالا رفته، قیمت مواد اولیه مجسمه‌سازی پنج برابر و حتی در بعضی موارد تا ۱۰ برابر نسبت به سه چهار سال گذشته گران‌تر شده است.
او ادامه می‌دهد: قیمت ساخت مجسمه توسط ارگان‌های سفارش دهنده مثل شهرداری نه تنها بیشتر نشده بلکه کمتر هم شده است؛ یعنی در چنین شرایطی اگر مجسمه‌ساز بخواهد به کار خود ادامه دهد باید با حداقل ملزومات حیاتش به ساخت مجسمه ادامه دهد و روز به روز فقیرتر شود.
انتهای پیام