سرنوشت آینده سیاسی ایران را نتیجه موازنه قوا میان (جامعه گرایان) و (بازارگرایان) رقم خواهد زد.
بازارگرایانی که دوبازویش را اکثریت (چپ و راست) یا همان (اصلاح طلبان و اصولگرایان) شکل میدهد.
امروزه حزب پیشرو باید با ترسیم یک نگرش جدید از منظر اقتصاد سیاسی و تلاش برای دور زدن بخشِ فاسد گازانبرِ چپ و راست مسائل و مشکلات کشور را تبیین بررسی کند.
هر چند که تلاش برای ایجاد این نگرش و بسط و پمپاژ آن به میان جامعه و همچنین تلاش برای دور زدن بخش فاسد گازانبرِ چپ و راست با مقاومت ساختارهای الیگارشیک و محافظه کاران بورژوا و شبه روشنفکران خرده بورژوا مواجه شود.
بحران های اخیر سطح کشور نشان داد که طبقه ی مستضعف جامعه که زیر چکمه های سیاست های تعدیل اقتصادی طی سالیان اخیر زجر میکشید، به ناگاه در اثر جرقه ای، تلاش کرد اعتراض خود را به شیوه ای رادیکال نشان داده و مطالبات خود را به گوش حاکمیت برساند.
آنچه که در این‌میان چون سدی ما بین مردم و حاکمیت قرار دارد ومانع شنیدن صدای مردم آنچنان که شایسته و بایسته است میشود، محافظه کارانی هستند که به قول سیمون دوبوار، منافع خود را با بخشی از قدرت سیاسی و طبقه ی بورژوای جامعه گره زده تا با لطایف الحیل در برابر تقاضاهای طبقه مستضعف یک گارد ایجاد کرده و در واقع با دفاع از خود و قشر یا طبقه ای که معاششان را تامین میکند، لجاجت و بغض طبقه ی مستضعف را که در اثر فشارهای اقتصادی روز به روز افزایش میابد، شدت و حدت بخشیده تا بلکه بتواند با انداختن توپ به زمین مستضعفین مسیر مطالبه محوری را به سمت و سویی نامناسب تغییر دهد.
در این میان حزب پیشرو و عدالتخواه باید با اتخاذ رویکردهای جامعه گرایانه و البته به دور از پوپولیسم شکاف موجود میان دولت و ملت را پر کرده و اعتماد و امید را به جامعه باز گرداند.
والله اعلم بالصواب…
یاسر شعبانی فر
عضو حزب اعتماد ملی
