کمتر از ۴۸ ساعت از بازداشت حسین فریدون، برادر حسن روحانی، به اتهام فساد اقتصادی که از ۴ سال قبل مطرح است، می گذرد. مبارزه با فساد، فی نفسه خوب است و هم در آموزه های دینی ما و هم توصیه های امام (ره) و رهبری بارها آمده است. اما اقدام قوه قضائیه، این سئوال را در ذهن ایجاد می کند که چرا برادر رئیس جمهور در آستانه تشکیل دولت دوازدهم بازداشت شد؟
منتقدان روحانی و دستگاه قضایی از حدود ۴ سال قبل اتهام فساد اقتصادی به فریدون را مطرح می کردند و در این مدت به هیچ عنوان، برادر وی را بازداشت نکردند حتی در دوران مذاکرات هسته ای که اوج فشارهای اصولگرایان به دولت تدبیر و امید بود و در آستانه نهایی شدن برجام که دلواپسان داخلی همچون عربستان و اسرائیل، خود را به آب و آتش می زدند تا برجام به سرانجام نرسد، هیچ حکم قضایی برای فریدون صادر نشد. اما چه شده که در آستانه تشکیل دولت دوازدهم، دستگاه قضایی به یاد مبارزه با مفاسد اقتصادی افتاده است؟
پاسخ اول: روحانی قبل از انتخابات ریاست جمهوری مواضعی داشت که برخی از آنها، تقابل با سپاه به حساب می آمد و همین امر باعث شد تا شکاف بین روحانی و اصولگرایان بیشتر شود. شاید بازداشت فریدون با هدف ایجاد فشار بر رئیس جمهور برای کوتاه آمدن وی از برخی مواضعی است که تاکنون داشته و همچنین حاوی یک پیام برای او که اگر این مواضع، ادامه یابند فشارها بر دولت او نیز بیشتر می شوند.
پاسخ دوم: با وجود اینکه اصلاح طلبان نقش غیرقابل انکاری در موفقیت روحانی داشتند، اما در دولت اول او، اصولگرایان همچنان در قدرت بودند و اکنون که در انتخابات ۲۹ اردیبهشت، در برابر نامزد واحد اصلاح طلبان شکست خوردند و فاصله بین روحانی و اصولگرایان هم به دلیل مواضع دو ماه اخیر او بیشتر شده، نگران هستند که از مواهب قدرت، عقب بمانند؛ لذا با بازداشت برادر رئیس جمهور تلاش دارند تا همچون دولت اول تدبیر و امید، در دولت دوم هم حضور خود را تداوم بخشند.
در نهایت باید منتظر ماند و دید که آیا روحانی به این فشار تن می دهد؟ یا اینکه بدون توجه به آن، مسیری را که قبل از انتخابات آغاز کرده بود، ادامه می دهد؟ انتخاب هر کدام از این راه ها بدون تردید برای روحانی بدون هزینه نیستند. اگر در مقابل این فشارها کوتاه بیاید باید از برخی مواضع خود هم در آینده عقب نشینی کند که چه بسا موجب رنجش خاطر حامیان اصلاح طلب وی شود و اگر هم کوتاه نیاید فشارهای مراکز قدرت را نسبت به دولت خود، بیشتر می کند.
نگارنده:ابوذر پورادیب، عضو شورای مرکزی شاخه جوانان و دانشجویان حزب اعتماد ملی
