«حسین علیمرادی»، جوانی که با یک نگاه عاشق سیستان و بلوچستان شد و برای ساخت مدرسه و کتابخانه در منطقه دشتیاری چابهار آستین همت بالا زد.
حسین که رؤیای عدالت آموزشی را در سیستان و بلوچستان، در بیداری می‌دید، سازمانی غیردولتی با نام «دست یاری به دشتیاری» بنیان نهاد و توانست ساخت ۳ مدرسه را در منطقه دشتیاری به پایان رساند و قرارداد ساخت ۲۱ مدرسه دیگر را منعقد کرد که از این تعداد ۱۳ مدرسه با ۸۳ کلاس درس با مشارکت سازمان منطقه آزاد چابهار و خیرین در دست اجراء است. گفته می‌شود که ۵۰ کلاس از این تعداد، بهمن‌ماه امسال به بهره‌برداری می‌رسد.
حسین قصد داشت با کمک خیرین ۳۴۰ مدرسه برای ۳۰ هزار دانش‌آموز منطقه بسازد اما افسوس که ماه پیش در منطقه پیرسهراب سیستان و بلوچستان، در مسیر سرکشی به مدرسه‌های تازه‌تاسیس، در اثر یک سانحه رانندگی جان خود را از دست داد.
علیمرادی جوان، دانش‌آموخته دانشگاه علامه طباطبایی (ره) بود که در هشتمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران، به همراه دوستانش شرکت کرده بود؛ به همین دلیل، امسال در هشتمین دوره مسابقه‌ها، جای او خالی بود اما برای پاسداشت راه او نشان اخلاق این مسابقه‌ها، به خانواده علیمرادی تقدیم شد.
او دوست داشت آبادگر باشد، نه تنها تحصیلکرده‌ای در راه دور که قصه‌های بی‌آبی و محرومیت سیستان و بلوچستان را لایک می‌کند.
شرمین نادری قصه‌نویس که با حسین علیمرادی آشنایی داشته، می‌گوید: به حسین گفتم «قصه‌ی تو باید شنیده شود و هزار بار گفتم یک نفر را پیدا کن که از این‌همه کاری که می‌کنی، یک مستند خوب بسازد، گفت من کاری نکرده‌ام که کسی بخواهد از من چیزی بسازد، بعد گفت هدف من شنیده شدن قصه‌ی دشتیاری است.»
این فیلم، روایتگر قصه‌ی حسین علیمرادی است:
انتهای پیام
