اختلال نقص توجه – بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بر تمرکز، تنظیم عاطفی و عملکرد اجرایی افراد تاثیر می‌گذارد. با این حال، سوءتفاهمات و باورهای غلط درباره این اختلال، زندگی را برای مبتلایان سخت‌تر می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اعتماد نو، اختلال نقص توجه – بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که با علائمی مانند فعالیت بیش از حد، نداشتن تمرکز کافی، بی‌نظمی، زودرنجی و مشکل در مدیریت استرس شناخته می‌شود. این اختلال نه تنها بر تمرکز، بلکه بر تنظیم عاطفی، عملکرد اجرایی و مدیریت زندگی روزمره نیز تاثیر می‌گذارد.
متاسفانه، زندگی با ADHD با سوءتفاهمات و تصورات غلط جامعه همراه است. این تصورات نادرست نه تنها زندگی را برای افراد مبتلا سخت‌تر می‌کند، بلکه بر ویژگی‌های مثبت آن‌ها نیز سایه می‌اندازد. در ادامه به برخی از باورهای رایج اما غلط درباره ADHD اشاره می‌شود:
۱. افراد مبتلا به ADHD تنبل هستند
این تصور که افراد مبتلا به ADHD تنبل هستند، کاملاً نادرست است. ADHD هیچ ارتباطی با تنبلی ندارد و این باور ناشی از عدم آگاهی است. در واقع، افراد مبتلا به ADHD معمولاً بیشتر از دیگران تلاش می‌کنند تا علائم خود را جبران کنند.
۲. ADHD بهانه‌ای برای رفتار بد است
برخی افراد فکر می‌کنند که ADHD به عنوان بهانه‌ای برای رفتارهای نامناسب استفاده می‌شود. این تصور غلط تلاش برای کنترل و درمان واقعی افراد مبتلا را تضعیف می‌کند. رفتارهای مرتبط با ADHD مانند تکانشگری و فراموشی، علائم یک بیماری عصبی هستند، نه بهانه.
۳. دارو تنها راه درمان است
در حالی که داروها می‌توانند برای بسیاری از افراد موثر باشند، اما درمان ADHD تنها به دارو محدود نمی‌شود. درمان‌های رفتاری، تغییرات سبک زندگی مانند بهبود خواب، ورزش و تغذیه، و استفاده از ابزارهای فناوری نیز می‌توانند بسیار موثر باشند. اغلب ترکیب این روش‌ها با دارو به بهترین نتایج منجر می‌شود.
۴. افراد مبتلا به ADHD نمی‌توانند موفق باشند
این باور که افراد مبتلا به ADHD نمی‌توانند موفق شوند، کاملاً نادرست است. بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به دلیل خلاقیت، انعطاف‌پذیری و مهارت‌های حل مسئله‌ای که دارند، به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند. آن‌ها در تفکر واگرا و خلق ایده‌های جدید بسیار توانمند هستند.
