به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌آرت، «گوستاو کلیمت» که به عنوان بزرگترین استاد جنبش هنری «جدایی وین» شناخته می‌شود در سال‌های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ چندین تابلو نقاشی از جنگل‌های گوناگون را که گاهی نیمه انتزاعی و گاهی واقعی هستند خلق کرده است.
«کلیمت» زمانی که برای استراحت مدتی را نزدیکی دریاچه «آترزی» سپری می‌کرد، صبح‌ها در میان درختان این منطقه قدم می‌زد و نتیجه این قدم‌زدن‌ها خلق مناظری از طبیعت بود.
«کلیمت» چندین بار درخت‌های توس را نقاشی کرد. او اغلب از تابلوهای نقاشی مربع‌شکل برای نقاشی کردن درختان استفاده می‌کرد؛ البته استفاده از این نوع تابلوها از جمله ویژگی‌های جنبش هنری «جدایی وین» بود.
هر ضربه از قلمو بر شاخه‌های درختان تابلوهای نقاشی «کلیمت»، نشانگر یک برگ، یک شکوفه و یا یک میوه است.
نکته‌ای که درباره تابلوهای «کلیمت» با موضوع درختان وجود دارد این است که ما هیچ‌گاه آسمان را نمی‌بینیم. فقط گاهی اوقات بخش‌های کوچکی از آسمان در قسمت‌های بالایی تابلوهای نقاشی به چشم می‌خورد.
تابلوهای سبزرنگ مملو از نقش‌های کوچک، نتیجه تمایل پیدا کردن «کلیمت» به جنبش امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم است. در آن دوره اثرات امپرسیونیسم در تابلوهای نقاشی بسیاری از نقاشان دیده می‌شد.
«کلیمت» در آثار این دوره از حرفه‌اش با کمک ضربه‌های عمودی قلمو به نقاشی‌هایش عمق می‌بخشید. او در این تابلونقاشی‌ها نمایی از درختان نزدیک دریاچه «اترزی» در اتریش را به تصویر کشیده است. این تابلوها آثاری بسیار انتزاعی است. فقط با کمک تنه‌های درخت می‌شود تشخیص داد بخش بالایی تابلو درحقیقت برگ‌های درختان هستند. در نگاه اول آن‌چه در بخش بالایی تابلو دیده می‌شود دریایی از ضربات قلمو است.
انتهای پیام