به گزارش ایسنا، کارشناسان حیات وحش مهاجرتِ این پروانه‌ها را عاملی برای اثبات تکامل حشرات در نظر می‌گیرند، چرا که در مهاجرت آن‌ها، یک ارگانیسم شکننده قادر به پرواز در مسافتی حدود ۱۰ هزار کیلومتری برای فرار از شرایط بد آب و هوایی است.
اما اکنون پروانه‌های شهریار به نماد دیگری تبدیل شده‌اند. یکی از قدیمی‌ترین و انعطاف‌پذیرترین گونه‌های جهان که ممکن است با تغییرات اقلیمی به زودی منقرض شود.
این پروانه‌ها از متخصص‌ترین گونه‌ها در سازگاری با آب و هوا هستند. آن‌ها تابستان خود را در شمال ایالات متحده و کانادا می‌گذرانند در طول پاییز و بهار در جنوب ایالات متحده زادآوری کرده و بیشتر زمستان خود را در مرکز مکزیک به طور دسته جمعی سپری می‌کنند.
چرخه زندگی این پروانه‌ها با جست‌وجو برای شرایط بهینه هدایت می‌شود. شرایط ایده‌آل برای مهاجرت دمای بین ۵۵ تا ۷۰ درجه سانتی‌گرادی، کمی بارندگی در طول زمستان‌ها و مقدار زیادی شیره درختان هنگام زادآوری است که هیچ یک از این شرایط، دیگر در حالت استوار و ثابت وجود ندارد.
در حال حاضر دمای تابستان در میانه غربی آمریکا رو به افزایش است، شیره درختان در تگزاس در حال خشک شدن است و طوفان‌های زمستانی که به ندرت رخ می‌دهد به طور مرتب در مرکز مکزیک در حال وقوع است.
طبق اعلام کارشناسان آمریکایی تنها بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ میلادی یک میلیارد پروانه از بین رفت. از آنجا که بیش از ۹۵ درصد از جمعیت این حشرات به طور گسترده به چند بخش کوچک از جنگل‌های مکزیک مهاجرت می‌کنند، یک طوفان یا موج گرما می‌تواند به طور موثری جمعیت آن‌ها را از بین ببرد. این اتفاق در سال ۲۰۰۲ میلادی تقریبا به وقوع پیوست و یک طوفان زمستانی حدود ۷۵ درصد از جمعیت پروانه‌های شهریار را تلف کرد.
به گفته یکی از کارشناسان صندوق جهانی طبیعت، در هر مرحله از مهاجرت این پروانه‌ها، در معرض تغییرات اقلیمی هستند. این پروانه‌ها هر سال دوباره جمعیت‌های خود را بازیابی می‌کردند اما امسال با تشدید تغییرات اقلیمی این امر دشوارتر شده و تاثیرات آن بر جمعیت آن‌ها هنوز مشخص نیست.
بنا بر گزارش واشنگتن‌پست، سازمان ملل متحد امسال گزارش داد که یک میلیون گونه از گیاهان و حیوانات با انقراض احتمالی “در چند دهه آتی” روبرو هستند که بخش عمده آن ناشی از تغییرات اقلیمی است. پروانه‌های شهریار نیز یکی از این یک میلیون گونه محسوب می‌شود.
انتهای پیام