تحلیلهای جدید بینالمللی نشان میدهد درک کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از تهدیدات امنیتی منطقه، در حال گذار اساسی از تمرکز سنتی بر ایران به سوی تمرکز بر اقدامات نظامی اسرائیل است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اعتماد نو،حمله مستقیم اسرائیل به قطر به عنوان یک عضو شورای همکاری خلیج فارس، نقطه عطفی بود که بنیان decades-long فرضیات امنیتی این کشورها را درباره واشنگتن و تلآویو به لرزه انداخت و منجر به بازتعریف تهدیدات راهبردی شده است.
💡 عوامل تغییر درک تهدید
این تغییر پارادایم امنیتی بر چند مولفه کلیدی استوار است:
· شکست چتر امنیتی آمریکا: کشورهای منطقه به این باور رسیدهاند که ایالات متحده دیگر ضامن قابلاعتماد امنیت آنان نیست. ناتوانی واشنگتن در جلوگیری یا واکنش جدی به حمله به متحدی کلیدی مانند قتور، این احساس را ایجاد کرده که آمریکا نه تنها از امنیت خلیج فارس حمایت نمیکند، بلکه سکوتش میتواند به منزله تأیید ضمنی اقدامات اسرائیل تفسیر شود.
· اقدامات نظامی بیمهار اسرائیل: اقدامات تهاجمی اسرائیل در غزه، سوریه و به ویژه حمله به خاک یک کشور عضو شورای همکاری، این تصور را تقویت کرده که تلآویو به بازیگری مستقل و دارای مصونیت تبدیل شده که آماده نقض حاکمیت کشورها بدون ترس از بازدارندگی است. این ادراک، اسرائیل را به عنوان تهدیدی مستقیم و فوری برای حاکمیت و ثبات این کشورها معرفی میکند.
· تهدید برنامههای توسعه اقتصادی: ثبات بلندمدت، شرط لازم برای اجرای برنامههای بلندپروازانه اقتصادی کشورهای عربی مانند جذب سرمایهگذاری و توسعه گردشگری است. اقدامات اسرائیل و خطر درگیریهای منطقهای گسترده، این ثبات اساسی را مستقیماً تهدید میکند.
🗺️ پیامدهای منطقهای و راهبردهای جدید
این تغییر نگرش، در حال شکلدهی به راهبردهای نوین کشورهای عربی است:
· تنوعبخشی به شراکتهای امنیتی: این کشورها به دنبال کاهش وابستگی انحصاری به آمریکا و ایجاد توازن در روابط خارجی خود هستند. این امر میتواند شامل تقویت همکاریهای دفاعی با بازیگرانی مانند ترکیه، چین و روسیه، و همچنین جستوجو برای ایجاد معماری امنیتی مستقلتر در سطح منطقه باشد.
· افزایش هزینههای دفاعی: گزارشها حاکی از آن است که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس پس از این حوادث، هزینههای نظامی خود را افزایش دادهاند. خرید سامانههای پدافند هوایی، فناوریهای ضدپهپادی و تقویت توان سایبری در کانون این سرمایهگذاریهای جدید قرار دارد.
· بازنگری در روابط با ایران: این تغییر، لزوماً به معنای اعتماد به تهران نیست، بلکه یک بازنگری عملگرایانه در برابر تهدید فوریتر محسوب میشود. این وضعیت ممکن است فضایی برای تعامل مستقیمتر و مدیریت اختلافات با ایران در جهت کاهش تنشهای کلی منطقه فراهم کند.
الگوهای پیشین امنیت خلیج فارس در حال دگرگونی است و اسرائیل اکنون در درک جدید کشورهای منطقه، به عنوان بازیگری مسلط و برهمزننده ثبات ظاهر شده است.
