منتجب نیا: «قانون حجاب» نه قانونی است و نه شرعی / کشور آزمایشگاه نیست / پزشکیان در مقابل این طرح ضد امنیتی بایستد

دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی گفت: «قانون حجاب» نه از نظر دینی و نه قانونی قابل توجیه نیست و من در حسن نیت مطرح کنندگان آن در شرایط کنونی کشور تردید دارم.

به گزارش اعتماد نو به نقل از پایگاه رسمی اطلاع رسانی حزب جمهوریت ایران اسلامی، آیت الله رسول منتجب نیا که بیشتر با عنوان چهره ای سیاسی و حزبی شناخته می شود، مجتهدی نواندیش نیز به شمار می رود که توسط تعدادی از مراجع عظیم الشأن تقلید اجازه اجتهاد دریافت کرده است. او درباره بسیاری از مسائل فقهی نیز نظراتی شنیدنی دارد. همین عامل باعث شد تا با تصویب قانون بحث برانگیز حجاب به گفت و گو با این شخصیت دینی و سیاسی شناخته شده بنشینیم و نظر او را در رابطه با این طرح جویا شویم.

اجبار و اکراه در پوشش زنان جنبه دینی ندارد و کسی حق ندارد چنین دروغی را به اسلام نسبت دهد / حاضر به مناظره با افقه فقیهان شورای نگهبان هستم

• جناب منتجب نیا در ابتدا تشکر می کنیم از زمانی که به ما اختصاص داده اید. بالاخره پس از مدت ها، اعلام شده که قانون حجاب به تصویب رسیده است و دولت باید آن را اجرا کند. به عنوان اولین پرسش، شما که یک مجتهد دینی نیز محسوب می شوید، آیا این طرح یا قانون را دینی و شرعی می دانید؟

درباره مسئله اجبار در پوشش زنان که حالا تعبیر به عفاف و حجاب می شود باید بگوئیم که ما برای زنان حجاب نداریم، بلکه پوشش داریم، لغت حجاب در نهج‌البلاغه در جای دیگری به‌کار برده می‌شود که به معنای مانع است و به مسئولین سفارش می‌شود که بین خود و مردم حجاب ایجاد نکنند. مرحوم مطهری نیز در کتاب حجاب به این مسئله پرداخته است. حال باید ببینیم که در مورد پوشش بانوان می‌شود اجبار یا اکراه را به‌کار برد؟ من لازم است که ابتدا یک تعریف از اجبار و اکراه داشته باشم. از لحاظ لغوی – که عموماً توجه نمی‌شود – اجبار به‌معنای سلب اراده و اختیار فرد است یعنی مثلا یک نفر را به زور در جایی قرار می‌دهند و دست و پایش را می‌بندند و خوراکی خاص به او می خورانند. آن فرد چه بخواهد چه نخواهد آن کار را انجام می‌دهد و این به‌معنای اجبار است؛ اما اکراه در صورتی است که شخص خودش کار را انجام می‌دهد اما با زور، تهدید، ارعاب و از ترس این‌که اگر آن کار را انجام ندهد مجازات می‌شود. در سوره مبارکه بقره گفته‌شده «لا اکراه فی الدین» یعنی در دین اکراه نیست. من حالا به مباحث تفسیری آن کاری ندارم که در ابتدای دین یا انتهای آن، بلکه به‌طورکلی در ساحت دین اکراه وجود ندارد.

ما حدیثی به نام «حدیث رفع» داریم که در علم اصول در بحث برائت می‌آید و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در آن می‌فرماید از امت من ۹ چیز برداشته شده‌است و یکی آنها کاری است که با اکراه انجام بشود. همچنین خداوند در قرآن کریم به پیامبر می‌فرماید آیا می خواهی مردم را اکراه کنی که مؤمن شوند؟! و این لحن با نوعی توبیخ و سرزنش همراه است. به این معنا که تو حق نداری مردم را به اکراه مؤمن کنی! پس در قرآن اکراهی نیست و به طریق اولی اجباری هم نیست چراکه اگر اجبار باشد دیگر تکلیفی در کار نیست.

درمورد اجبار هم در قرآن کریم «إنا هدیناه السبیل إما شاکرًا و إما شکورًا» را داریم. یعنی ما راه را نشان می‌دهیم مردم یا شاکر هستند و به راه درست می‌روند و یا ناسپاسی می‌کنند و به راه نادرست می‌روند. خداوند همچنین به پیامبر می‌فرماید: «لست علیهم بمصیطرٍ» یعنی ای پیامبر! ما تو را مبعوث نکردیم که بر مردم سلطه داشته باشی و نباید با سلطه و سیطره برخورد کنی. یا در جای دیگر می‌فرماید که «ما أنت علیهم بجبارٍ» یعنی تو جبار نیستی و تویی که پیامبر هستی نباید با اجبار با مردم رفتار کنی! من هر سوره در قرآن را نگاه کردم ندیدم جایی مسئله اجبار مطرح‌شده باشد. تنها کسی که می تواند جبّار باشد خداوند است زیرا او براساس حکمت کار را انجام می‌دهد و کسی هم نمی‌تواند به او بگوید چرا این‌طور کردی. لذا هیچ انسانی حتی پیامبران و معصومین اجازه ندارند جبار باشند و تنها کسی که می‌تواند جبار باشد و این لغت برای اوست خداوند است. غیر خدا هیچ‌کس حق ندارد کسی را اکراه و اجبار کند.

روایات هم در اینباره فراوان داریم. به عنوان مثال روایتی از امام صادق (علیه السلام) در وسائل‌الشیعه با این مضمون آمده که مردم را در عبادت خدا مکره نکنید. هر چه هست شما برای آن‌ها بیان کنید تا خودشان انجام دهند. وقتی گفته می‌شود «لا إکراه فی الدین» یعنی وقتی در اصول دین اکراه و اجبار نیست، به تبع آن در فروع دین هم اجبار و اکراهی نیست. در سیره معصومین (علیهم السلام) نیز همین نشان داده می‌شود. حتی در زمان پیامبر و ائمه و خلفای راشدین هم چنین چیزی نداشتیم که کسی را کف کوچه و بازار مجبور به حجاب کنند. حتی امام معصوم نیز نمی‌تواند مردم را به اجبار و اکراه وا دارد. عده ای به آیه حجاب در سوره نور اشاره می کنند، حال آنکه در آیه حجاب نیز توصیه می‌شود که زنان روسری را به خود نزدیک کنند و یا با خلخال به‌گونه‌ای راه نروند که جلب توجه افراد بیمار را کنند، اما در این‌جا هم‌ بحث اجبار و اکراه درکار نیست. امیرالمؤمنین پنج سال حکومت کردند و ما حتی یک مورد را نداریم که ایشان کسی را مجبور به حجاب کرده باشند.

بنابراین کسی نمی‌تواند ادعا کند که در اسلام حجاب اجباری وجود دارد. البته باز هم تأکید می کنم که منظور همان اکراه است. چراکه اجبار به این معناست که کسی را بیاورند به‌زور دست و پایش را ببندند و دور سرش روسری کند. ولی این‌که ما می‌گوییم اگر روسری سر نکنی ما تو را زندانی و جریمه می‌کنیم، اکراه است. مراجع تقلید هم از زمانی‌که این مسئله مطرح‌شده، نظر داده‌اند و گفته‌اند که ما نمی‌توانیم با بگیر و ببند، پوشش در زنان ایجاد کنیم. بنده ادعا می‌کنم که اگر نگویم همه بلکه اکثریت قریب‌به‌اتفاق مراجع چنین نظری را دارند، منتها به دلایلی مصلحت نمی‌دانند که اعلام کنند و اگر به آنها در مواردی اطمینان داده شود، قطعاً نظرشان این است که چنین کارهایی غیرعقلایی و غیرمنطقی است.

بنده که با شما صحبت می‌کنم به‌عنوان یک فقیه و مجتهدی که از تعدادی از مراجع بزرگ اجازه اجتهاد را دارم و امام در حکم شان به من، بنده را فردی فاضل و دلسوز اسلام خطاب کرده‌اند، نه‌تنها صاحب نظر فقهی هستم بلکه ادعا می‌کنم که حاضر هستم نه با فقهای شورای نگهبان بلکه با افقه شورای نگهبان در تلویزیون مناظره کنم. همانگونه که پیشتر عرض کردم قرآن، روایات و سیره معصومین (علیهم السلام) هیچکدام دال بر اجبار و اکراه در فرعیات از جمله حجاب و پوشش اسلامی نیست، نتیجه‌اش هم همین است که هیچ‌کس حق ندارد این را به اسلام نسبت دهد. بنده حتی معتقد هستم اگر کسی روزه باشد و چنین چیزی را به خدا و پیغمبر نسبت بدهد روزه‌اش باطل می‌شود، چراکه این خلاف و یک دروغ است و هیچ کجا نه در قرآن و نه در روایات به آن اشاره ای نشده است.

نمایندگان مجلس کنونی، نماینده اقلیتی از مردم هستند / فقهای شورای نگهبان اجازه فتوا ندارند / بدحجابی ها بعضاً از روی لجبازی است

• شما نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی بودید. لطفا نظر خود را درباره این قانون از دیدگاه حقوقی هم مطرح بفرمایید.

در بعد قانونی و حقوقی، اجبار و اکراه در مسائل دینی اجتماعی و امثال ذلک برخلاف قانون اساسی و برخلاف منشور الحاقی حقوق بشر در سازمان ملل است که ایران هم آن را قبول دارد و عضو آن است و نمی‌تواند منکرش بشود. حالا می‌آییم به سراغ این‌که نمایندگان چطور چنین اقدامی را کرده‌اند. بنده با اجازه نمایندگان محترم چون خودم سه دوره نماینده بوده‌ام و هنوز هم صبغه قانون گذاری را دارم، باید عرض کنم که نمایندگان فعلی مجلس در خوش‌بینانه‌ترین آمار این‌گونه است که از حدود نود میلیون مردم ایران و با احتساب این‌که از بین آن‌ها حدود پنجاه میلیون حق رأی دارند، این‌ها حدود ده الی پانزده درصد از صاحبان حق رأی توانسته اند رأی بگیرند. بنابراین با کمال معذرت باید عرض کنم آقایانی که آن‌جا هستند، نماینده یک اقلیت معدودی از مردم هستند و نمی‌توانند بگویند ما نماینده مردم هستیم و این مجلس هم نمی‌تواند بگوید خانه‌ی ملت است؛ بلکه خانه اقلیتی از مردم است. وقتی امام می‌فرمود مجلس در رأس همه امور است، مجلسی بود که همه مردم رأی می‌دادند. لذا نمایندگان این دوره باید شأنیت خود را بدانند.

درباره شورای نگهبان هم یک بخشی فقهای این شورا و بخشی هم حقوق‌دانان آن هستند. فقهای شورای نگهبان هیچکدام مرجع تقلید نیستند. بعضی از آن‌ها و سابقه شان را از زمانی‌که طلبه جوانی بودند و بنده اجتهاد داشتم می‌شناختم. این‌ها نمی‌توانند فتوا بدهند. شورای نگهبان مأمور است که مصوبات مجلس را با فتاوای مشهور فقها یا آن کس که اعلم فقها است تطبیق دهد، نه این‌که خودش فتوا بدهد، چراکه مجاز به چنین چیزی نیستند. مواردی را دیده‌ایم که بدون این‌که نظر مراجع را جویا شوند، فتوا داده‌اند. فقهای شورای نگهبان باید جایی‌که در آن شک و شبهه دارند، از مراجع عالی‌قدر تقلید استفتاء کنند. حقوقدان‌های شورای نگهبان نیز موظف هستند تا قوانین را با قانون اساسی تطبیق بدهند و اگر جایی مغایر قانون اساسی بود آن را رد کنند. اگر شش نفر حقوق‌دان شورای نگهبان با هم توافق کنند و نظری بدهند ولی حقوقدان‌های دیگر جامعه با آن مخالف باشند آیا امکان‌پذیر است چنین چیزی را تبدیل به قانون کرد؟ قطعاً چنین نیست. آن‌ها باید براساس مبانی حقوقی نظر بدهند، چنانچه فقها باید براساس مبانی فقهی و نظر مراجع اعلام نظر کنند. دیده شده‌است که گاهی اکثر حقوقدان‌های کشور با موضوعی مخالفت می‌کنند اما حقوقدان‌های شورای نگهبان نظر دیگری دارند. این خلاف است و کار درستی نیست این طرح حجابی که اکنون مطرح شده، اکثریت مردم حتی بسیاری از افراد با حجاب و چادری با این طرح مخالف هستند و چنین طرحی اصلاً قانون اساسی و نظام را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. این‌جا نمایندگان محترم طرح را در مجلس هم نیاورده‌اند بلکه برده اند به عنوان طرح آزمایشی در پستوهای کمیسیون به تصویب رسانده‌اند و زمان آن را هم مجلس تعیین می‌کند که بعد از آن‌که آزمایش کردند و اگر آزمایش نتیجه خوبی پس داد به مجلس بیاورند تا در مجلس تصویب شود. عجیب است که حقوقدان‌ها و اعضای مجمع تشخیص مصلحت هم موافقت کرده‌اند، درحالی‌که اکثریت هم مردم و هم نخبگان و حقوقدان‌های کشور مخالف هستند.

ما چهار دهه و هربار به نوعی حجاب اجباری یا همان پوشش اجباری را گاهی با گشت ارشاد و گاهی به شکل دیگر تجربه کرده ایم اما در هر بار هم که فشار آورده‌ایم نتیجه عکس گرفتیم. چادرها تبدیل به روسری شد و روسری هم تبدیل به بی‌حجابی. این تجربه چهل ساله است. ما چقدر باید از این تجربه‌های تلخ استفاده نکنیم و عبرت نگیریم؟ تا به امروز قانونی در این رابطه نبود یک قانون جزای اسلامی بود که مبلغی جزئی تعیین کرده بود و حتی در صورت تکرار، حبسی هم که در نظر گرفته شده بود، قابل خرید بود. تاکنون حضور گشت ارشاد در خیابان ها و این برخوردها قانونی نبوده است یا باید قانون در کار باشد یا این‌که صراحتاً گفته شود به‌عنوان مثال نظر رهبر انقلاب چنین است. البته بنده چنین نظری از ایشان سراغ ندارم که دختر مردم را بگیرند و در ون بیاندازند. عملکرد گشت های ارشاد خلاف قانون و شرع و عرف بوده و حالا امروز می‌خواهند به آن شکل قانونی بدهند و نتیجه‌اش هم آن شد که امروز دختران و حتی بسیاری از خانم‌های مسن لجبازی می‌کنند. یعنی زنان را وادار کرده‌اند به لجبازی کردن. من به آقای رئیسی – که خدا رحمت‌شان کند – گفتم شما اگر وضعیت اقتصادی کشور را درست کنید اکثریت مردم با حجاب می شوند.

با شرایط کنونی کشور، طرح «قانون حجاب» توسط برخی نمایندگان و افراد مشکوک است / اولویت مجلس باید معیشت مردم باشد / درباره حسن نیت طراحان «قانون حجاب» تردید دارم

• سؤالی که توسط برخی از مردم در شبکه های اجتماعی مطرح می شود این است که در شرایط خاص کنونی ابلاغ چنین قانونی چه لزومی داشت؟

در شرایطی که مملکت در بحران است و مردم منتظر هستند تا ببینند سرانجام کار چه در عرصه داخلی و چه در عرصه خارجی چگونه رقم می خورد، با این بحران‌ها آقایان آمده‌اند طرح اولویت‌دار برای حجاب داده اند. گویا فکر می‌کنند الان مردم تشنه این طرح هستند. این خیلی مشکوک و سؤال‌برانگیز است. هیچ عقلی نمی‌پذیرد در شرایطی که ما مشکل اقتصادی داریم و نمی‌توانیم حقوق بازنشستگان و معلمان را بدهیم یا در شرایطی که پرستاران مشکل دارند و روزبه‌روز نرخ اجناس بالاتر می‌رود، آقایان محترم و نمایندگان پنج درصدی آمده‌اند و این طرح را تصویب کردند. وقتی ما از خارج تحت فشار هستیم و مشکلات اقتصادی داریم باید به مردم رو بیاوریم و با آن‌ها مهربان باشیم.

اما سخنی با نمایندگان مجلس که اکثراً هم جدید هستند. آیا می‌دانید که مجلس چقدر هزینه می‌برد؟ هر ساعت آن چند میلیارد هزینه دارد؟ آیا فکر کرده‌اند که این‌ها آمده اند در مجلس تا حجاب را بر مردم تحمیل کنند یا آمده‌اند که زندگی مردم را تأمین کنند؟ کدامیک وظیفه آن‌هاست؟ این برادر و خواهر نماینده وقتی می‌خواست از مردم رأی بگیرد، اگر می‌گفت که من می‌خواستم بروم و با حجاب برخورد کنم که به او رأی نمی‌دادند. آیا وظیفه شما این است که بیایید و در مجلس موضوع را اولویت بدهید؟ شما مسئولین چه در دولت و چه در مجلس باید به مسکن و معیشت مردم و ازدواج جوانان بپردازید و از طرح قوانینی که باعث تحریک مردم می‌شود پرهیز کنید. می‌خواهد طرح حجاب و عفاف باشد یا طرح گران کردن بنزین. این طرح جزء طرح‌هایی است که واقعاً موجب تحریک مردم می‌شود. هر حادثه‌ای رخ بدهد طراحان این طرح مقصر هستند. در فقه نیز داریم که کسی که سبب یک جرم شده‌است ولو این‌که خودش مباشرت نکرده باشد، تقصیر اصلی بر عهده اوست. من درباره حسن‌نیت طراحان این قانون تردید دارم. آیا واقعاً آن‌ها می‌خواستند جامعه، اسلامی و حزب اللهی بشود و همه زنان و دختران ما پاک باشند یا نکند خدایی ناکرده یک نیت دیگری و دست‌های دیگری در کار باشد؟ دشمنان کشور بارها طرح کرده‌اند که می‌خواهند از درون نظام به آن آسیب برسانند نه با جنگ و درگیری مستقیم.

آقای پزشکیان در مقابل اجرای «قانون حجاب» بایستد / از رهبر انقلاب تقاضا دارم دستور اکید بدهند که اجرای این طرح متوقف شود / مراجع تقلید اعلام نظر کنند

• پیشنهاد حضرتعالی به مسئولین نظام چیست؟

آقای پزشکیان جناب‌عالی مسئول اجرای قانون اساسی و مسئول شورای عالی انقلاب فرهنگی و ده‌ها شورای دیگر هستید و شخص شما را دنیا می‌شناسد. مقام رهبری یک مقام کاریزمایی هستند اما وقتی مثلاً بحث جنگ با اسرائیل مطرح شد، رهبری گفتند که مسئولین باید تصمیم بگیرند. یعنی امثال شما. هر تالی فاسدی که این طرح آزمایشی داشته باشند و این تالی فاسد محقق بشود، مسئولش جناب‌عالی هستید. تعارف نداریم این‌جا پای مصلحت کشور مطرح است و بنده پیشنهاد می‌کنم که آقای دکتر پزشکیان همان‌گونه که در تبلیغات گفته بودند در مقابل این طرح آزمایشی بایستند و بگویند که این کشور آزمایشگاه نیست‌ اما اگر آقای رئیس جمهور مانند برخی از انتصابات تسلیم شد، همه گناهان متوجه ایشان خواهد شد، ولو این‌که دیگران مرتکب آن شده باشد. همچنین از مقام معظم رهبری مصراً می‌خواهم که واقعاً جلوی این طرح را بگیرند و اجازه ندهند نظام آسیب ببیند. من مانند آینه می‌بینم که اجرای این طرح نظام را متزلزل می‌کند و مردم را نسبت‌به رهبری و نظام بدبین و دشمنان ما را شاد می‌کند. ایشان نباید اجازه دهند که ما دشمن شاد شویم و به‌خاطر چند تار موی بیرون دختران و زنان کشور، نظام ما متزلزل شود. این نظامی است که خون‌ها پای آن ریخته شده‌است و ملت‌های دنیا به آن امید دارند، لذا از ایشان می‌خواهم که دستور اکید بدهند تا این طرح متوقف شود.

درخواستی هم از مراجع عظیم‌الشأن دارم من می‌دانم که مراجع بزرگوارمان اگر نگوییم همه، اکثراً مخالف این بگیر و ببندها هستند، آن‌هم با این شدت و غلظت! گاهی در جلسات خصوصی به مسئولین می‌گویند اما رسانه‌ای نمی‌شود. من تقاضا می‌کنم که رسماً اعلام کنند که اجرای این طرح به مصلحت نیست و خلاف شرع است. این درخواست بنده طلبه از اساتیدم و مراجع عظیم‌الشأن تقلید است که این کار را انجام بدهند.

من وقتی این طرح بلند و بالا را می‌خواندم و نگاه می‌کردم یاد آن جمله‌ی حضرت امام افتادم که به آیت‌الله خزعلی فرمودند مبادا که انجمن حجتیه در شورای نگهبان نفوذ کند و مطالب خودش را القا کند. من نگران هستم که یک مجموعه‌ای که در مجلس حضور پیدا کرده‌اند و یارگیری می‌کنند و از احساسات برخی نمایندگان هم سوء استفاده می‌کنند، به‌دنبال این باشند که کاری کنند تا مملکت به‌هم بریزد تا بلکه ظهور امام زمان نزدیک شود. به‌دلیل آن‌که آن‌ها معتقد هستند این نظام، نظام طاغوتی است. انجمن حجتیه به‌صراحت می‌گوید هر نظامی قبل‌از ظهور امام زمان طاغوت است و هر پرچمی بلند بشود، پرچم طاغوتی و خلاف شرع است و ظهور حضرت را به تعویق می‌اندازد. من نگرانم و هیچ بعید نمی‌دانم که چنین نیاتی در کار باشد. در اصل نهم قانون اساسی آزادی‌های مشروع مردم باید حفظ شود و حتی با وضع قوانین هم نمی‌توان آن‌ها را از مردم سلب کرد. شما آمده‌اید یک قانونی تصویب گردید که رنگ لباس مردم را هم بخواهید تعیین کنید.

بند ششم از اصل دوم قانون اساسی نیز بر حفظ کرامت و ارزش‌های والای انسانی و آزادی‌های توأم با مسئولیت در برابر خدا تأکید دارد. حالا عده‌ای ممکن است بگویند که مسئولیت در برابر خدا این است که چادر سر مردم کنیم. این غلط است و چنین چیزی نیست. کدام فقیه و مفسری هم‌چین حرفی زده است؟ اصل پنجاه و نهم هم که درباره همه‌پرسی است. من تعجب می‌کنم که یک مسئله به این مهمی که می‌تواند همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار دهد چرا از مردم سؤال نمی‌شود؟ بیاییم با شهامت و شجاعت از مردم سوال کنیم. یک کمیته‌ای هم تشکیل بشود که متهم نشود که چپ است یا راست. یک مجموعه بی‌طرف بیاید از مردم سوال بپرسد که آیا با اجبار در پوشش موافق هستید یا خیر؟ اگر مردم گفتند موافقیم ما هم این قانون را روی سرمان می‌گذاریم. این قانون را من مطمئن هستم که حداقل بیش از نود درصد ملت مخالف هستند. اصلاً نمایندگان هدفشان چه بوده‌است؟ این قانون از همین الان شکست‌خورده است و ناموفق است آن‌هایی هم که مقداری پوشش دارند ممکن است از سر لجبازی آن را بردارند. واقعاً هدف نمایندگان چیست بیایند به ما هم درگوشی بگویند که هدف ما پوشش و عفاف نیست و هدف دیگری را دنبال می‌کنیم که شاید ما هم حمایت کردیم. این قانون و طرح آزمایشی برخلاف عقل و منطق، قانون اساسی و شرع است.

با این قانون اکثریت مردم مجرم می شوند / مجازات با جرم باید تناسب داشته باشد / ما مسئولین مقصر هستیم / این طرح، ضد امنیت کشور است

• یکی از مباحث جنجالی درباره این قانون، مجازات های سنگین آن است. آیا نباید مجازات با جرم تناسب داشته باشد؟

مجازات‌هایی که تعیین کرده‌اند مجازات‌های غیرمنطقی است. جریمه های سنگین و حبس و ممنوعیت در گزینش و ممنوعیت در اخذ مجوزها و گذرنامه ها و غیره چه تناسبی با بیرون بودن چهار تار مو دارد؟ یعنی شخص را منزوی می‌کنند که بماند گوشه‌ی خانه تا بمیرد چراکه پوشش اشکال داشته است. کجای این مجازات با جرم تناسب دارد؟ مجازات باید با جرم متناسب باشد. بنده که قبول ندارم این جرم است. اما اگر تصور هم کنیم که جرم باشد، باید مجازاتش با آن متناسب باشد. افرادی که این طرح را تبدیل به قانون کرده‌اند، فوق قانون اساسی حرکت کرده‌اند و همه‌چیز را زیر پا گذاشته‌اند شما در این قانون برای تمام ارگان‌ها تعیین وظیفه کرده‌اید از رئیس‌جمهور گرفته تا تمام وزرا، گویا زحمت کشیده اند و تنها رهبری را مستثنی کرده‌اند. قطعاً و مسلماً یک هرج‌ومرجی در کشور ایجاد خواهد شد و هیچ وزارت‌خانه‌ای روی پای خودش حرکت نمی‌کند و هیچ مسئولی پاسخ‌گوی مردم و مقام بالاتر از خودش نخواهد بود. می‌گویند این قانون آمده و دست‌وبال ما را بسته است. با این قانون اکثریت مردم مجرم می‌شوند. اکثر مغازه‌ها و رستوران‌ها باید پلمپ شوند. من نمی‌دانم این افرادی که چنین قانونی را تصویب کرده‌اند آیا در عالم وهم و خیال بوده‌اند؟ این قانون ناقض سیستم و نظام است. به عبارت دیگر اگر ما می‌خواستیم خدایی ناخواسته این سیستم را متزلزل کنیم و مقدمات براندازی را فراهم کنیم همین قانون بهترین راه بود. همه را مجرم کنیم و مسئولان را در مقابل مردم قرار دهیم. این که مسئله پنهانی نیست و داریم میبینیم که اکثر مردم به‌خصوص جوان‌ها دارند فوج‌فوج از انقلاب و اسلام فاصله می‌گیرند و عده ای با سیاست‌های نادرست به‌جای «یدخلون فی دین الله أفواجًا»، «یخرجون من دین الله أفواجًا» را پیگیری می‌کنند. ما باید به‌جای مجازات مردم، خودمان را مجازات کنیم.

ما جوانانمان را این‌چنین بار آوردیم، نه کار فرهنگی کردیم نه کار اجتماعی هر زمان هم که پایشان را کج گذاشتند، آنها را تنبیه کردیم. این‌ها محصول کار ماست، بنده هم همان زمان که مسئولیت داشته ام باید در حد خودم بپذیرم و هر کس باید سهم خود را در این کم کاری ها بپذیرد. ما مسئولین مقصر هستیم. الان با این طرح باقی‌مانده جوانانی هم که پیش ما و شما می‌آیند را فراری می‌دهید. آن‌چه که من با اطمینان می‌گویم این است که اگر این طرح اجرا بشود نتایج بسیار بدی در پی خواهد داشت.

عده ای به‌جای این‌که آرامش و امنیت ایجاد کنند، می خواهند امنیت و آرامش مردم را در مخاطره قرار دهند، به‌همین جهت عرض می‌کنم که آقای پزشکیان به‌عنوان مسئول شورای امنیت ملی باید مقاومت کند و بگوید که این طرح امنیت مردم را در خطر قرار می‌دهد. هزینه سنگین این طرح ناموفق را چه کسی باید بپردازد؟ بودجه عظیمی که باید صرف اجرای این قانون از قبل شکست خورده شود را چه کسی تقبل خواهد کرد؟

راه حل بازگشت به پیامبر و مهربانی با مردم است / پزشکیان و قالیباف جلوی اجرای این قانون را بگیرند / در صورت اصرار نمایندگان به تصویب این قانون، باید در صحن علنی بررسی شود

• راه حل شما پیشنهادی شما چیست؟

به قول شاعر صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را، خوبی چه بدی داشت که یک‌بار نکردی؟ ما در بسیاری موارد با مردم با تندی برخورد کردیم و گفتیم باید چنین بشود و اگر نشود جریمه و زندان و غیره را تحمیل کردیم. نتیجه‌اش را هم دیده‌ایم. نتیجه‌اش می‌شود این‌که رئیس‌جمهور مملکت می‌گوید ۶۰ درصد به من رأی نداده‌اند. چرا به این‌جا رسیده‌ایم که بنده به‌عنوان یک دلسوز نظام وقتی می‌خواهم از نظام دفاع کنم عده‌ای به من می‌گویند فلانی تو هنوز دنبال این حرف‌ها هستی؟ به‌نظر من دلیلش این است که ما از پیامبر فاصله گرفته‌ایم. سر سفره پیامبر و ائمه اطهار نشسته‌ایم و نان آن‌ها را می‌خوریم؛ اما نمکدان می شکانیم. رسول مکرم اسلام چه زمانی با زور و سرنیزه با مردم برخورد کرد؟ قرآن می‌فرماید «أشداء علی الکفار و رحماء بینهم» آن کفار هم نه کفار اهل ذمه بلکه کفار حربی را می‌گوید که باید با آن‌ها شدید برخورد کرد؛ اما درباره مردم می‌گوید «رحماء بینهم». آیا منظورش فقط کسانی است که نماز شب می‌خوانند؟ خیر. منظورش همه‌ی مردم با سلایق مختلف هستند. در جای دیگر خداوند در قرآن می‌فرماید که تو ای پیامبر اگر با مردم غلیظ برخورد می‌کردی از دور تو متفرق می‌شدند. لذا قرآن به ما می‌آموزد که تندی و خشونت باعث پراکندگی مردم می شود و نتیجه تندی و خشونت کردن را هم دیده‌ایم. مردمی که صددرصد به نظامشان رأی داده‌اند امروز نزدیک شصت درصد در انتخابات شرکت نمی کنند.

پیامبر از درد مؤمنین رنج می‌برد آیا امروز مسئولین ما از درد مردم رنج می‌برند؟ وقتی اجناس این‌چنین گران می‌شود، آیا آن‌ها عزا می‌گیرند؟ یا می‌گویند ان‌شاءالله درست می‌شود. ما که وضعمان خوب است و تورم هنوز در اداره و خانه ما نیامده است. من تنها راه را بازگشت به پیامبر و مهربانی با مردم می‌دانم.

به جناب آقای پزشکیان و آقای قالیباف پیشنهاد می‌کنم جلوی اجرای این قانون آزمایشی را بگیرند چرا که هر اتفاقی بیفتد مسئولیتش با شماست. اگر نمایندگان خیلی بر سر این قانون اصرار دارند آن را به صحن علنی مجلس بیاورند و در سازوکاری مشخص با بهره‌گیری از نظر حقوق‌دانان مجرب و مراجع عالی‌قدر تقلید آن را بررسی کنند.

عده ای می خواهند نهادهای امنیتی را مقابل مردم قرار دهند / هدف از تأسیس سپاه حفظ دستاوردهای انقلاب بود

شما در سالها در مسائل امنیتی و انتظامی نیز تجربه دارید. آیا مشغولیت نیروهای امنیتی و انتظامی به چنین طرح هایی از نظر فنی درست است؟

همانطور که گفتم بنده خودم در تأسیس سپاه نقش ایفا کردم و از فرماندهان سپاه بودم. در نیروهای انتظامی نیز که از طرف امام حکم داشتم. درباره وزارت اطلاعات هم بنده عضو کمیسیون تأسیس کننده آن بودم. بسیار متأسفم که این نهادهای انقلابی را آورده‌اند و به چنین مسائلی درگیر کرده اند. در قدیم وقتی مردم یک سپاهی یا یک بسیجی را می‌دیدند، احترام می‌کردند و می‌گفتند این‌ها جوشیده از انقلاب هستند یا مثلاً نیروی انتظامی یک حرمت و عزتی داشت. حالا با چنین قوانینی عده ای می خواهند این نیروها را در مقابل مردم قرار دهند تا آبرویشان را ببرند. اساس‌نامه های کمیته و سپاه را ما تصویب کردیم و قرار شد سپاه برای حفظ دستاوردهای انقلاب باقی بماند نه برای چنین مواردی. بسیج برای خود ساختگی جوانان و آن تعابیر والایی که امام گفته بود ایجاد شد، اما متأسفانه امروز وضعیت دیگری پیش‌آمده است. ما نباید سرمایه‌هایمان را بسوزانیم. نباید به همه‌چیز چوب حراج زد. بله نیروی امنیتی باید مرزها را حفظ کند و در داخل با قاچاقچی‌ها و دزدها و غیره برخورد کند. وقتی ما به نیروهای امنیتی فرمان می‌دهیم که بروند با دختر و زن بدحجاب برخورد کنند، هم حیثیت خودشان و هم حیثیت مملکت را می‌برند و به کارهای اصلی‌شان نیز نمی‌رسند و بنابراین میدان برای متخلفان باز می شود.

• با این تفاسیر نظر شما این است که «قانون حجاب» نه از نظر دینی و نه از لحاظ حکومتی و اجتماعی قابل توجیه نیست. درست است؟

بله، دقیقا

ممنون از شما