انتقادات به اظهارات سید محمدمهدی میرباقری درباره جنگ فلسطین و اسرائیل همچنان ادامه دارد و برخی سیاسیون این تفکر را ناشی از اندیشههای انحرافی میدانند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اعتماد نو، انتقادات به اظهارات سید محمدمهدی میرباقری، پدر معنوی جبهه پایداریها، درباره کشته شدن ۴۲ هزار نفر در جنگ فلسطین و اسرائیل همچنان ادامه دارد. تعدادی از شخصیتهای سیاسی از جمله محسن غرویان و احمد مازنی، این اظهارات را از منظر تفکر انحرافی بررسی کرده و تاکید کردهاند که این دیدگاهها ارتباطی با انجمن حجتیه ندارد.
آیت الله رسول منتجبنیا، فعال سیاسی اصلاحطلب و دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی، در گفتوگو با خبرآنلاین در خصوص اندیشه این تئوریسین جبهه پایداری اظهار داشت: «این نوع تفکر پیش از انقلاب نیز وجود داشت، اما در زمان حیات امام خمینی خاموش شد و افراد حامل این اندیشهها به حاشیه رانده شدند. متأسفانه پس از رحلت امام، این اندیشهها مجدداً ظهور و بروز پیدا کردند و خود را به عنوان انقلابی معرفی میکنند، در حالی که به واقع برخلاف مبانی انقلاب و آموزههای امام خمینی هستند.»
او در ادامه گفت: «در داخل کشور دو دسته وجود دارند که بر طبل جنگ میکوبند. دسته اول مرتجعانی هستند که امام (ره) به شدت آنان را محکوم و خطرناک معرفی میکرد. دسته دوم، افرادی هستند که تئوری اندیشه انحرافی ندارند اما به روحیه جنگی و نظامیگری تمایل یافتهاند. این دسته دوم بیشتر افرادی هستند که در دوران دفاع مقدس حضور داشتند و پس از جنگ، همچنان با همان عینک جنگی به جامعه نگاه میکنند و تصور میکنند با استفاده از زور و سرنیزه میتوان کشور را مدیریت کرد.»
منتجبنیا همچنین به ارتباط این اندیشه با انجمن حجتیه پرداخت و گفت: «اگرچه سال گذشته مسئولان انجمن حجتیه از این افراد اعلام تبری کردند و گفتند این افراد از ما نیستند، اما من همچنان معتقدم که این اندیشه فرزند انجمن حجتیه است و نمیتوان این رابطه را انکار کرد. ریشههای فکری این گروه با انجمن حجتیه مشترک است، حتی اگر نامهایشان تغییر کرده باشد.»
تئوریزه کردن جنگ و تفکرات اشتباه درباره شهادت
در بخش دیگری از گفتوگو، منتجبنیا به تفکراتی که پیرامون شهادت و جنگ از سوی تندروها مطرح میشود اشاره کرد و گفت: «از دیرباز بین اندیشمندان شیعه مانند دکتر شریعتی، شهید مطهری و حاج نعمتالله صالحی نجفآبادی این بحث مطرح بوده که شهادت به چه معناست؟ آیا شهادت صرفاً هدف است یا در مسیر رسیدن به هدف بالاتر معنا پیدا میکند؟ اغلب اندیشمندان اسلامی معتقدند که شهادت به خودی خود هدف نیست بلکه وسیلهای برای رسیدن به هدف عالیتری مانند عدالت و حاکمیت خداوند است.»
او تأکید کرد: «در قرآن کریم، خداوند میفرماید: “إِنَّ اللَّهَ اشتَریٰ مِنَ المُؤمِنینَ أَنفُسَهُم وَأَموالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ”. این آیه بیانگر این است که خداوند بهشت را به عنوان پاداش فداکاری انسانهای مؤمن وعده میدهد، اما هرگز نمیگوید که هدف نهایی باید کشته شدن و مرگ بدون هدف باشد. تفکر قرآنی این است که در مسیر نیل به اهداف والایی مانند مبارزه با ظلم، باید نهایت ایثار و فداکاری را نشان داد، حتی اگر این مسیر به شهادت منجر شود.»
منتجبنیا با انتقاد از تفسیرهای نادرست از مفاهیم دینی و جهاد گفت: «اگر فردی ادعا کند که ما باید صرفاً کشته شویم تا دین تقویت شود، این تفکر کاملاً اشتباه است. اسلام و قرآن چنین تفکری را نمیپذیرند. دین ما، دین عقل و منطق است و باید از هرگونه اندیشههای ارتجاعی و خلاف عقل مبرا باشد.»
دو دستهای که بر طبل جنگ میکوبند
این فعال سیاسی اصلاحطلب، به دو دستهای اشاره کرد که در داخل کشور بر طبل جنگ میکوبند و اظهار داشت: «یک دسته مرتجعانی هستند که امام خمینی (ره) همواره آنان را به شدت محکوم میکرد و آنان را خطرناک میدانست. دسته دوم نیز افرادی هستند که روحیه جنگی و نظامیگری پیدا کردهاند، حتی بدون داشتن تئوریهای انحرافی. متأسفانه این دسته بیشتر در میان افرادی دیده میشود که در دوران جنگ تحمیلی فعال بودند و هنوز با همان دیدگاههای جنگی و خشونتآمیز به مسائل نگاه میکنند. آنها تصور میکنند که با اعمال خشونت میتوانند جامعه را مدیریت کرده و نظم برقرار کنند، اما این تفکر نه تنها اسلامی نیست، بلکه برخلاف آموزههای قرآن و سیره امامان است.»
رابطه این تفکر با انجمن حجتیه
منتجبنیا در ادامه به ارتباط این تفکر با انجمن حجتیه پرداخت و تأکید کرد: «با وجود اینکه مسئولان انجمن حجتیه اعلام تبری کردهاند و گفتهاند این افراد از ما نیستند، اما من معتقدم که این تفکر همچنان فرزند انجمن حجتیه است. این اندیشه، حتی اگر در ظاهر از انجمن جدا شده باشد، در واقع همان ریشهها و مبانی فکری را حفظ کرده است.»
او همچنین به این نکته اشاره کرد که انجمن حجتیه همواره بر این باور بوده که هر حکومتی قبل از ظهور امام زمان (عج) طاغوت است و این باور باعث میشود که این گروه به هیچ حکومتی اعتقاد نداشته باشند، حتی اگر آن حکومت اسلامی باشد.