به گزارش ایلنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شهرام زارع (سرپرست هیئت باستان‌شناسی) گفت: محوطه کهنه‌قلعه میرآباد در شهرستان ریگان کرمان، بخش گنبکی، و در شرق روستای میرآباد امامقلی واقع شده است.
او افزود: این محوطه طی اوایل دهه ۱۳۷۰ به خاطر عبور جاده آسفالتی از وسط آن که روستاهای منطقه ریگان و فهرج را به هم پیوند می‌دهد به شدت آسیب دید و بخشی از بقایای معماری و سکونتگاهی آن تخریب شد.
این باستان‌شناس تصریح‌کرد: در سال‌های گذشته نیز عبور لوله‌ها و عناصر مختلفی از کنار جاده یاد شده آسیب‌هایی به محوطه وارد کرده است و در حال حاضر، احتمال تعریض جاده و همچنین توسعه روستایی، عرصه تپه را در معرض تهدید قرار داده است.
زارع با بیان اینکه این محوطه در سال ۱۳۹۹ به شماره ۳۳۰۶۲ در فهرست آثار ملّی به ثبت رسیده است، گفت: این محوطه حدود ۱۲ هکتار وسعت دارد و سکونتگاهی مربوط به دوره ساسانی و اسلامی است.
او افزود: بقایای چند مجموعه معماری از دوره ساسانی در این محوطه وجود دارد و ازجمله بقایای شاخص آن، بنای یک چهارطاقی یا آتشکده است که برای مطالعه تحول معماری مذهبی دوره ساسانی حائز اهمیت است.
این باستان‌شناس گفت: جدای از جنبه‌های علمی و باستان‌شناختی که مطالعه بقایای مادّی گذشته برای محققان دارند، در مناطقی مثل ریگان که ازجمله نقاط خشک فلات ایران است و محدودیت دسترسی به آب و سایر منابع زیستی هرروز پررنگ‌تر می‌شود، اهمیت حفاظت از میراث‌فرهنگی و معرفی آثار تاریخی دوچندان می‌شود.
زارع با بیان‌اینکه در این قبیل مناطق هنوز به طور عمده تأکید بر معیشت مبتنی بر کشاورزی با روش‌های سنتی است که با توجه به بحران‌های زیست‌محیطی در سال‌های آینده با مشکلات بیشتری مواجه خواهد شد افزود: این واقعیت ایجاب می‌کند که مدیریت منابع فرهنگی را جدی بگیریم و به روند زندگی در این مناطق پیوند بزنیم.
او اظهارکرد: میراث‌فرهنگی و بقایای فرهنگی گذشته زینتی و نامحدود نیستند، بلکه محدود و در حال کاهش است و مدام در معرض عوامل تهدیدکننده و مخرب قرار دارند، این منابع به شدت مغفول واقع شده‌اند و نیازمند حفاظت‌اند و کاربری آن‌ها نیز می‌بایست مدیریت شود.
انتهای پیام/