به گزارش برنا، رییس سازمان برنامه و بودجه اخیرا درخصوص اینکه دولت از چه طریقی قصد دارد، پروژه مقابله با فقر مطلق را پیش ببرد، به موضوع حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی اشاره و اعلام کرد که دولت با توزیع منابع برآمده از حذف ۴۲۰۰ تومانی قصد دارد پروژه مقابله با فقر مطلق را عملیاتی کند.
چنین گزاره‌ای از اساس با منطق اقتصادی همخوان نیست و نهایتا به نتیجه موردنظر نیز ختم نخواهد شد، چراکه نخستین گام در فرآیند مقابله با فقر مقابله تورم است.
وقتی تورم مهار و ثبات اقتصادی حاکم شود، روند سرمایه‌گذاری در کشور افزایش پیدا می‌کند و این روند باعث بهبود معیشت مردم خواهد شد.طبیعتا دولت نیز از چنین فضای اقتصادی پویایی بهره بیشتری می‌تواند داشته باشد، مالیات بیشتری دریافت می‌کند و منابع افزون‌تری برای حمایت از اقشار واقعا نیازمند خواهد داشت.
برای بهبود واقعی محیط‌های کسب و کار باید تکلیف برجام مشخص شود و تجارت خارجی ایران با جهان پیرامونی به وضعیت نرمال بازگردد.اما دولت بدون توجه به این بایدها و نبایدها، قصد دارد، ارز ترجیحی را در شرایط تحریمی به طور ناگهانی حذف کند.
سال ۹۷ و بعد از خروج ترامپ از برجام، وقتی دولت دوازدهم برای مقابله با روند فزاینده افزایش نرخ ارز، اقدام به توزیع ارز ۴۲۰۰ تومانی کرد. در آن برهه به راحتی می‌شد پیش‌بینی کرد که این نوع توزیع ارز ۴۲۰۰ تومانی باعث رانت، فساد، ویژه‌خواری در اقتصاد ایران خواهد شد.
امروز هم که دولت سیزدهم، اعلام کرده، قصد حذف ارز ترجیحی را دارد، این روند در شرایط فعلی، باعث افزایش تکانه‌های تورمی خواهد شد. معنای تکانه‌های تورمی نیز یعنی افزایش فقر مطلق و حذف اقلام حیاتی از سفره‌های مردم.
هر شهروند با وجدان ایرانی، امروز باید نسبت به افزایش نرخ تورم، حساس باشد. نرخی که معیشت خانواده‌ها را دشوار می‌کند. نرخی که باعث افزایش فقر مطلق می‌شود، نرخی که چشمان مادران را با اشک می‌نشاند، کمر پدران را خم می‌کند و قلب هر انسان با وجدانی را به خون می‌نشاند.
در پی این گزارش، برای اینکه بتوانید درمورد سیاست های اقتصادی یک دولت قضاوت کنید، اول از همه باید مشخص کنید به کدام تفکر اقتصاد سیاسی نزدیک هستید. برای اینکه ساده سازی کنیم، دو تفکر کلی را درخصوص سیاست های اقتصادی باید تعریف کرد: سرمایه داری و سوسیالیسم.و باز هم با مقداری ساده سازی، نظام های سرمایه داری طرفدار بازار آزاد و نظام های سوسیالیستی طرفدار اقتصاد کنترل شده هستند.
اقتصاد کنترل شده به این معنی است که دولت سیاست های اقتصادی را خود به دست بگیرد تا بتواند به اهدافش برسد. بنابر این اگر طرفدار نگاه های سرمایه داری باشید، باید طرفدار آزاد سازی قیمت ارز نیز باشید( البته با شروطی)
و اگر طرفدار گروه های سوسیالیستی( چپی) باشید، باید نسبت به این اتفاق اعتراض کنید.
و توجه داشته باشید که هر دو نگاه چپ و راست، بر این باور هستند که استفاده از این روش ها منجر به “خیر عمومی” می‌شود.
درواقع هدف اصلی دولت های مدرن ایجاد خیر عمومی است که گروه های مختلف بر روش های متفاوتی برای رسیدن به این موضوع استفاده می‌کنند.
به همین علت اقتصاددانان های راست (سرمایه داری)معتقد هستند که ارز ۴۲۰۰ تومانی که منجر به ناکارایی و فساد شده، باید حذف شود و چپ ها عقیده دارند که باید ارز ترجیحی باقی بماند.
راست ها بر این باورند که نه تنها قیمت ارز، بلکه کل بازار باید آزاد شود و دولت هم شرکت داری نکند و در عوض در بخش خصوصی فعال باشد و تجارت با دنیا هم برقرار شود.
اما جدا از اینکه ما چطور فکر میکنیم باید بدانیم دولت ایران چه نگاهی به اقتصاد دارد؟ یکی از مشکلات اصلی حکومت داری در ایران، مشخص نبودن مکتب و مران اقتصادی آن‌هاست. نزدیک ترین چیزی که درمورد این نگاه می‌توان گفت این است: دولتِ سرمایه دارِ انحصارگرا در این حالت اکثرا قریب به اتفاق سیاست گذاری ها در راستای اهداف سرمایه دار ها اتفاق می‌افتد که تقریبا همگی دولتی هستند و مردم سودی از این سیاست ها نمی‌برند مگر به صورت اتفاقی.
انتهای پیام/