به گزارش ایسنا، «پرتره‌ها و اشخاص» نوشته سینتیا فریلند با ترجمه حسین عظیمی در ۴۲۸ صفحه با قیمت ۹۵ هزار تومان در انتشارات گیلگمش منتشر شده است.
در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: سینتیا فریلند (۱۹۵۱) فیلسوفِ هنر است و در زمینه زیباشناسی، فلسفه باستان، فلسفه فیلم و نظریه فمینیستی می‌نویسد. فریلند را در ایران با کتاب‌های اما آیا این هنر است؟ و نظریه هنر می‌شناسند. با این‌همه پرتره‌ها و اشخاص را یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایش می‌دانند که به قول خودش تلاشی است برای پُر کردن جای خالی تأمل فلسفی در ماهیت شخص انسان و توانایی هنر در به دست آوردن و بازنمایی‌اش. و دلیلش همین است که به زعم فریلند فیلسوفان در طول تاریخ پرتره را جدی نگرفته‌اند، یا درست‌تر این‌که جدی نگرفته‌اند.
هر چند به قول او «پرتره یکی از عام‌ترین و کهن‌ترین اَشکال هنری است» و جز این «پرتره نمایانگر تلاش‌های جدیِ شماری از بهترین هنرمندان جهان در مطالعه مردم (مطالعه دیگران و یا خود هنرمندان) است.» و همین‌ها او را به نتیجه دیگری هم رسانده؛ این‌که «در پرتره، هم هنرمند و هم مشاهده‌کننده درگیر مسئله دیرپای فلسفیِ ارتباط ذهن و بدن می‌شوند.» پرتره‌ها و اشخاص بر پایه این نکته‌ها شکل گرفته و به شیوه‌ای نامعمول شروع می‌شود؛ چرا که فریلندِ فیلسوف کتابش را با بخشی درباره حیوانات شروع می‌کند که در نظر بسیاری قاعدتاً نمی‌شود تصویرشان را در شمار پرتره‌ها جای داد، اما کار مهم او از همین‌جا شروع می‌شود که پرتره‌ها و اشخاص را از خلال فصلی که به حیوانات می‌پردازد شروع می‌کند و به ارزشِ پرتره‌ها برای ارتباط با ازدست‌رفته‌ها می‌رسد.
«عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده» نوشته صفی یزدانیان نیز در ۲۶۰ صفحه با قیمت ۶۲ هزار تومان از سوی یادشده عرضه شده است.
در معرفی این کتاب می‌خوانیم: صفی یزدانیان (۱۳۳۹)، فیلم‌ساز و منتقد، نوشتن درباره سینما را اواخر دهه ۱۳۶۰ شروع کرد و در همه این سال‌ها فقط درباره فیلم‌هایی نوشت که ربط و نسبتی با خودش داشتند؛ فیلم‌هایی که در ذهنش ماندند و به حیات خود ادامه دادند. ترجمه تنهایی، کتابی که نشرچشمه در ۱۳۹۷ ویراست دوم آن را منتشر کرد، مجموعه‌ای از نقدها و جُستارها درباره این فیلم‌ها بود و در این ویراست تازه کتاب، فصلی هم به سه‌گانه پدرخوانده فرانسیس فورد کاپولا اختصاص پیدا کرد؛ فصلی که حالا می‌شود آن را پیش‌پرده کتاب تازه‌اش، عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده، نامید. هر چند این کتاب تازه با این‌که نقطه شروعش پدرخوانده است، در بندِ این سه‌گانه نمانده و دست به سفری سیال در تاریخ سینما زده؛ فیلم‌ها و شخصیت‌های فیلم‌ها از کنار هم می‌گذرند و لحظه‌ای یا صحنه‌ای یا جمله‌ای از هر فیلم ما را به دنیای فیلمی دیگر و فیلم‌سازی دیگر میبرد؛ از سینمای امریکای دهه هفتاد به سینمای ایتالیا می‌رویم؛ از کاپولا به تارکوفسکی و از آنتونیونی به وونگ کار وای و از فیلمی درباره مافیا پا به دنیای نمایش‌نامه‌های شکسپیر می‌گذاریم و هم‌زمان ساخته‌های برتولوچی و اسکورسیزی را به یاد می‌آوریم. همه‌چیز در این گذر، در این سفر، به سینما ربط دارد و به کلمات و موسیقی که دست خواننده را می‌گیرند و روانه سفری می‌کنندش که به کشفی عظیم شبیه است؛ جادوی تمام‌عیاری که اسمش سینماست.
همچنین «پوست در برابر پوست» نوشته امیر نصری در ۲۹۷ صفحه با قیمت ۷۰ هزار تومان در نشر چرخ وارد بازار کتاب شده است.
در معرفی این کتاب آمده است: در این رویکرد بحث می‌شود که رمان موقعیت‌هایی را برای فلسفه ایجاد می‌کند. در تجربه‌های انسانی مؤلفه‌های متعددی وجود دارند که هم فلسفه و هم رمان به آن‌ها اذعان دارند. بازنمایی این تجربه‌ها در رمان نشان می‌دهد که رمان نیز از دغدغه‌های معرفتی مختص به خودش برخوردار است و این دغدغه‌ها را نباید به فلسفه به معنای خاص آن تقلیل داد. داستایفسکی در «جنایت و مکافات» با خلق شخصیت راسکولنیکف نشان می‌دهد که مسئله تصمیم و انتخاب خیر از جانب او با فراتر رفتن از اراده فردی حاصل می‌شود و استقلال فردی امری خطاست. همچنین داستایفسکی به نقد دیدگاه راسکولنیکف در باب فراسوی خیر و شر می‌پردازد و تناقض‌های اندیشه نیهیلیستی را از طریق روایت زندگی قهرمان آشکار می‌سازد. این کتاب به زمینه و زمانه، پیش‌متن‌های داستانی، شخصیت‌ها، اندیشه‌های دینی، به ویژه مضامین دینی، و مناسبات بینامتنی جنایت و مکافات با کتاب ایوب، مکبث شکسپیر و محاکمه کافکا می‌پردازد.
این کتاب شامل پنج بخش و هر بخش دربردارنده چند فصلِ مربوط به موضوع کلی آن بخش است. بخش اول به زمینه و زمانه جنایت و مکافات می‌پردازد. بخش دوم به پیش‌متن‌های داستانی از جمله بالزاک و پوشکین و همچنین به دو رمان داستایفسکی ارجاع دارد که پیش از جنایت و مکافات به نگارش درآمدهاند. بخش سوم به شخصیت‌های رمان و بخش چهارم به اندیشه‌های رمان به ویژه مضامین دینی آن می‌پردازد. بخش پنجم نیز به مناسبت‌های بینامتنی جنایت و مکافات با کتاب ایوب، مکبث شکسپیر و محاکمه کافکا اختصاص دارد. در آغاز و پایان کتاب نیز ترجمه دو نامه از داستایفسکی به کاتکف، ناشر و ویراستار «جنایت و مکافات» آمده است که در نامه نخست به طرح کلی رمانش می‌پردازد و در نامه دوم مانیفست فکری خود را در خصوص نسل جوان روسیه و مخاطرات پیشاروی آن‌ها بیان می‌کند. عنوان پوست در برابر پوست که برای این خوانش در نظر گرفته شده برگرفته از کتاب ایوب است. در فصلی جداگانه به ارتباط میان جنایت و مکافات و کتاب ایوب پرداخته شده است. در جنایت و مکافات مطرح می‌شود که برای احیا و حیاتِ دوباره باید از پوستی گذر کرد تا به پوستی جدید دست یافت.
چاپ سوم «نصف‌النهار خون» نوشته کارمک مک‌کارتی با ترجمه مجید یزدانی نیز در ۳۹۶ صفحه و با قیمت ۸۵ هزار تومان در نشر چشمه منتشر شده است.
در معرفی این کتاب می‌خوانیم: کارمک مک‌کارتی (۱۹۳۳) از نویسندگانی است که دیر به شهرت جهانی رسید و مخاطبان بسیار دیر به خواندن رمان‌هایش عادت کردند. او که از قواعد معمول روایی گریزان است در آثارش، که صحنه نزاع خونین واقع در افسانه‌های متأخر غرب آمریکاست، حیات وحشیان و آوارگان و بی‌خانمانان را به تصویر می‌کشد؛ مک‌کارتی بازیگران داستانش را یک‌به‌یک و به‌آهستگی و در هر پرده از نمایش وارد بازی می‌کند؛ بازیگرانی که نماینده بخشی از یک اجتماع وحشی‌اند و اسیر حرص و آز شخصی؛ آدم‌کُشان مرموز که بخت را به مبارزه می‌طلبند و خواننده را مدام گرفتار فریبی تازه می‌کنند؛ افراد معمولی که گرفتار طمع می‌شوند و خوش‌باورانه پا در قلمروِ گرگان می‌گذارند؛ کلانتران و قاضیان و کشیشان، که عمری تجربه از سرزمین مرگ دارند و سرگذشت غریبش را می‌دانند و راوی اصلی قصه که به دور از خون‌بازی افراد ایستاده و خاطرش از آن‌همه هیچ مکدر نیست؛ این‌جا نصف‌النهارِ خون (۱۹۸۵) است؛ دنیای بهتری ممکن نیست؛ و انبوهی آدم‌کُش و قاچاقچی، که در شهر و بیابان یکدیگر را از پا درمی‌آورند. هیچ رازی در میان نیست؛ اگرچه داستان جنایت‌کاران و آدم‌کُشان و قاضیان و کشیشان است اما این رمان تن به کلیشه‌های مرسوم ژانر جنایی یا رمان تاریخی نمی‌دهد و روایتی ناب و ادبی از دنیای جنایت و خون عرضه می‌کند. حدیث افرادی است آواره و سر در پی یکدیگر و گریزان از هم و فقط کُشتار است که شرط سلامت است.
گیلگمش ناشر کتاب‌های هنری و سینمایی و نشر چرخ ناشر کتاب‌های علوم انسانی، تاریخ و فلسفه نشر چشمه است.
انتهای پیام