مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در گزارشی به بررسی ملاحظات اجتماعی – اقتصادی طرح جامع واکسیناسیون پرداخت.
به گزارش اعتماد نو به نقل از ایلنا، در مقدمه این گزارش آمده است:
تنها راه قطعی کاهش ضریب شیوع بیماری، ایجاد ایمنی جمعی است. برای این موضوع لازم است دست‌کم ۶۵ درصد از جمعیت در برابر ویروس مصون باشند. ایمنی جمعی از دو طریق ممکن است. نخستین راه که در اوایل ظهور بیماری مطرح بود ابتلای اکثریت جامعه به بیماری است.
کمی پس از ظهور بیماری در چین و سپس اسپانیا مشخص شد که مصونیت از طریق آلودگی به ویروس، در برخی افراد به‌وجود نمی‌آید و در برخی دیگر مدت زمان نامعلومی دارد. همچنین هزینه‌های مالی، جانی، درمانی و عوارض بلندمدت بیماری به‌قدری زیاد است که این سیاست را به‌کلی از توجه خارج می‌سازد.
راه حل دیگر واکسیناسیون سراسری است. واکسیناسیون علاوه بر منابع مالی و انسانی، نیازمند همکاری اقشار مختلف بوده و در طرح‌ریزی آن باید جنبه‌های مختلفی دیده شود. این گزارش به نکاتی در زمینه نحوه آگاهی‌رسانی، انواع واکسن‌های مورد استفاده، شبیه‌سازی توزیع و دریافت بازخورد، سیاستگذاری صنایع مرتبط با اجرای واکسیناسیون، بررسی افراد واکسینه‌شده و اولویت‌بندی گروه‌ها جهت واکسیناسیون می‌پردازد.
رهنمون‌های پیشنهاد شده در این گزارش عبارتند از:
۱- در زمان واکسیناسیون، اقدامات رسانه‌ای و تبلیغی به‌نحوی باشد که لزوم رعایت پروتکل‌ها همچنان در اولویت قرار گیرد.
۲- تأمین واکسن‌های متنوع از جنبه‌های مختلف سودمند و بلکه لازم است. تنوع برپایهٔ چهار عامل است:
تکنولوژی‌های ساخت واکسن؛
دسته‌بندی کشورهای تولیدکننده/ متقاضی واکسن از نظر توسعه و نگاه رایج به آنها؛
عوارض و محدودیت‌های استفاده هر واکسن؛
میزان اثربخشی هر واکسن.
۳- جهت اجرای آزمایشی واکسیناسیون در مقیاس محدود می‌توان از واکسن BCG استفاده کرد.
۴- برای توزیع و نقل و انتقال واکسن نیاز به سیاست‌های تشویقی جهت همکاری صنایع مربوطه و همچنین ایجاد وحدت رویه در مشارکت است.
۵- جمع‌آوری و پایش اطلاعات مربوط به افراد واکسینه‌شده نیازمند تشکیل و آموزش تیم‌های پژوهشی و پزشکی پیش از اجرای واکسیناسیون است.
۶- اولویت‌گذاری واکسیناسیون نیازمند تشکیل بانک اطلاعاتی سراسری شامل مشخصات بیماری‌ها، مشاغل و اظهارات افراد جامعه است.