به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، قربانعلی کناررودی، رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در توضیح این خبر گفت: سندهایی مربوط به اساسنامه و اعتماد نو به نقل از برنامه تحصیلی مدارس پرستاری و همچنین نخستین سند اعتماد نو به نقل از برنامه تحصیلی مدون آموزش پرستاری که بیانگر قدمت بیش از ۸۰ سال فعالیت مدرسه پرستاری در کشور است، مربوط به سال ۱۳۱۵ در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری میشود.
او ادامه داد: سابقه تاسیس نخستین مدرسه پرستاری به صورت مستقل مربوط به سالهای ۱۲۹۲ در تبریز و ۱۲۹۴ در ارومیه است که به دنبال آن تعلیم پرستاری در بیمارستانهای تبریز، رشت، کرمانشاه و مشهد نیز آغاز شد. در ادامه طبق تصویبنامه ۲۶ شهریورماه ۱۳۱۵ هیات وزیران، ایجاد آموزشگاههای پرستاری با جدیت در دوره صدارت علیاصغر حکمت بر وزارت معارف، اوقاف و صنایع مستظرفه پیگیری شد. به موجب این مصوبه مقرر شد در سال تحصیلی ۱۳۱۵-۱۳۱۶ در تهران، مشهد و تبریز و در سال تحصیلی ۱۳۱۶-۱۳۱۷ در شیراز و اصفهان آموزشگاههای پرستاری دایر شود. به دنبال آن آموزشگاه پرستاری زنانه به منظور تربیت پرستاران متخصص در تهران و مراکز مهم کشور نیز تأسیس شد.
رییس گروه تحقیقات تاریخ معاصر و تاریخ شفاهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: طول دوره تحصیلات در این مدارس دوساله و شرط ورود به آن داشتن گواهینامه دوره متوسطه دوم یا امتحان ورودی معادل آن بود. همچنین اعتماد نو به نقل از برنامه تحصیلی این مدارس شامل تمرینات فنی و دروس علمی در نظر گرفته شده بود که در مدت زمان هر کلاس درسی ۴۵ دقیقه تدریس میشد. دانشجویان این مراکز باید دروس علمی و عملی خود را همزمان زیر نظر استادان متخصص هر درس میگذراندند.
کناررودی گفت: در ماههای نهم، دهم و یازدهم دانشآموزان مدارس پرستاری، درسهای مربوط به قسمتهای تخصصی مانند پرستاری در خانه، کدبانویی مریضخانه و تخصص در قسمت جراحی، طبی، اطفال، تیمارستان و غیره را فرامیگرفتند. شاگردان در اعتماد نو به نقل از برنامه عملی خود عملیات مربوط به آمادهکردن مریض، برای معاینه و حاضر کردن اسباب ضدعفونی و وظایف عادی برای عمل جراحی را تمرین میکردند.
او در پایان یادآور شد: در سال ۱۳۱۶ مدرسه پرستاری به آموزشگاه پرستاری تغییر نام پیدا کرد و اعتماد نو به نقل از برنامه تحصیلی آن نیز در جلسه ۳۵۶ شورای عالی معارف مورخ ۱۲ مهر ۱۳۱۶ به تصویب رسید.
انتهای پیام