این داستان‌نویس و مدرس داستان‌نویسی در گفت‌وگو با ایسنا، در پی اتفاقی که برای «رومینا، دختر ۱۴ساله تالشی» رخ داده است و کشته شدن او به دست پدرش، درباره پرداختن به مسائل نوجوانان و نقش ادبیات در جلوگیری از خشونت‌های خانگی اظهار کرد: نویسندگان در برابر جامعه و آن‌چه در جامعه می‌گذرد متعهدند. همچنین آن‌ها نسبت به قلم‌شان و آن‌چه ارائه می‌کنند، متعهد هستند اما متأسفانه گاهی قلم‌ها به هرز می‌رود و به جای این‌که کمک‌ساز باشد و به ارتقای بینش و آگاهی بینجامد، باعث کاستی می‌شود.
او افزود: فرهنگسازی و آگاهی‌بخشی درباره این موضوعات یکی از کارهایی است که به کمک نوشتار صورت می‌گیرد، اما متأسفانه نبود رویکرد مطالعه در میان جوانان که بخشی از آن به شرایط اقتصادی جامعه برمی‌گردد، باعث گرایش جوان‌های ما به شبکه‌های مجازی شده است. در این فضا هیچ نوع ضابطه‌ای وجود ندارد و گاه آن‌چه در آن‌جا نوشته می‌شود، شعله بر شعله می‌افزاید. از این نظر جای تأسف دارد و باید نظارت دقیق‌تری بر آن صورت بگیرد تا از این نوع حوادث که داغ و اثرش تا مدت‌ها در دل جامعه می‌ماند، جلوگیری شود.
تجار درباره مشکلات و موانعی که ممکن است برای بیان این مسائل وجود داشته باشد نیز گفت: اگر کسی دلسوزانه بنویسد و بر واژگان و آن‌چه بیان می‌کند مسلط باشد و غرضی در پشت نگارشش وجود نداشته باشد، فکر نمی‌کنم از نوشته او جلوگیری شود و مشکلی از نظر چاپ داشته باشد. اما اگر دقتی در زمینه نوشتن نشود و نوشته‌ها بیشتر تحریک‌آمیز باشد، به گسترش این قضایا منجر می‌شود. نوشتن درباره این مسائل راه رفتن بر تیغ دولبه است، باید دقت داشته باشیم آن‌چه عرضه می‌کنیم محرک نباشد و شعله بر شعله نیفزاید.
او همچنین خاطرنشان کرد: گاهی ما بر عکس به موضوع نگاه می‌کنیم. کم‌گویی درباره این موضوعات باعث این قضایا می‌شود. باید درباره مسائل اخلاقی روشنگری شود و تعلیم و تربیت به کمک بیاید. مشاوران باید درباره آن صحبت کنند و اعتماد نو به نقل از برنامه‌هایی به صورت گفتار درباره این موضوعات باشد، و حتی به صورت کتابت و داستان هم به مخاطبان عرضه شود، البته خیلی مهم است نتیجه‌ای که نویسنده می‌خواهد بگیرد چیست. این مسائل درباره خشونت خانگی و چگونگی روابط دختر و پسر می‌تواند مطرح شود.
تجار یادآور شد: گاهی خلط مبحث می‌شود. الان درباره مسئله رومینا در جایی گریه‌زاری است که چرا پدر این دختر اجازه نداده تا آن‌ها با هم ازدواج کنند. اما اگر این اتفاق می‌افتاد صحبت از این می‌شد که چرا فاصله سنی آن‌قدر بالاست. همه این‌ها باید به‌دقت بررسی شود. مضاف بر این‌که در دین ما تأییدی بر این نبوده که خشونتی بر فرزندان باشد. این موضوعات به فرهنگسازی درست در جامعه نیاز دارد. اگر خانواده‌ها آماج افکار و عقایدی قرار بگیرند که در فرهنگ‌شان ریشه ندارد، بیشتر آن‌ها را به‌هم می‌ریزد. این‌ها ظرایفی است که در بیان آن‌ها باید دقت شود تا به خانواده‌ها صدمه‌ای نزند. گاهی حرف‌هایی که ایستاده بر عقلانیت نیست و بیشتر رویکرد احساسی دارد بنیان خانواده‌ها را به‌هم می‌ریزد. به نظرم در این مواقع باید حرف‌ها، قضاوت‌ها و رهنمون‌های کارشناسان، مصلحان جامعه و کسانی که صاحب بینش هستند، مدنظر قرار بگیرد تا از فاجعه‌های جدید جلوگیری شود.
انتهای پیام
