محسن هادی طحان در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به این مطلب افزود: برای تهیه رشته، تعدادی از خانم ها به اصطلاح قدیم (برگ وا می‌گرفتند) یعنی رشته پلویی درست می‌کردند و بو می‌دادند. طریقه درست کردن برگ یا رشته به این صورت بود که آرد را خمیر کرده و مقداری نمک به آن اضافه می‌کردند بطوری که مزه اش نزدیک به شور بود. این خمیر سفت بوده، طوری که با وردنه به راحتی پهن نمی‌شده است.
وی افزود: خمیر با وردنه که آن زمان خراط های زواره با وسایل دستی درست می‌کردند، پهن می‌شد و داخل مجمعه‌ای(سینی مسی بزرگ گنگره دار) قرار می‌دادند و با چاقو بصورت رشته ای برش زده می‌شد. در بعضی مواقع چند لایه خمیر را آرد مال کرده روی هم می‌گذاشتند و برش می‌زدند و پس از قرار دادن در آفتاب خمیر خشک می کردند.
این پژوهشگر ادامه داد: گاهی برای خشک کردن حتی خمیرها را روی چوب های گرد یا طناب (بند) هم می‌انداختند.
پس از خشک شدن خمیرها، آنها را جمع آوری می‌کردند و در این مرحله، شباهت آن به خمیر خشک شده بیشتر بود تا رشته. مرحله آخر برگ ها(رشته ها) را داخل لقو(ماهیتابه) ریخته و با حرارت ملایم بو می‌دادند و این برگ ها برای پخت پلو برگ زواره ای آماده بود.
وی گفت: برای پخت رشته پلوی زواره ای به تعداد هر ۳ پیمانه برنج حدود ۲۰۰ گرم رشته استفاده می‌کردند.
ابتدا برنج را خیس کرده و می‌پختند و بعد از اینکه برنج نیم پز شد، رشته را به آن اضافه می‌کردند. وقتی برنج و رشته نرم شد آن را آبکش کرده و دم می‌نداختند. پس از دم کشیدن، برخی مردم مقداری کره یا روغن بومی به آن اضافه می‌کردند.
هادی طحان طعم خوش و معطر پلو برگ های قدیم زواره را ناشی از برنج خوب و برگ آن که با آرد بومی درست و بو داده می‌شد، دانست و افزود: لازم به ذکر است در روستاهای بخش زواره برای ته دیگ این غذای سنتی بجای سیب زمینی از پیاز بصورت حلقوی استفاده می‌شده است.
وی در پایان گفت: امروزه رشته پلوها را با چاشنی های مختلف مثل ادویه جات و پیاز رنده شده و حتی کوفته ریزه مخلوط می‌کنند تا خوشمزه تر شود.
انتهای پیام