پیام محبی در گفت و گو با ایسنا افزود: تخصص دامپزشکی برای «حیات وحش» در ایران نداریم و افرادی هم که متخصص در این کار هستند به شکل تجربی دانش خود را به‌روز کرده‌اند و به علت فقدان دانش تخصصی بالا در مواقعی در درمان حیات وحش دچار مشکل می‌شویم.
رییس بیمارستان دامپزشکی تهران در ادامه گفت: دولت و سازمان حفاظت محیط زیست باید راجع به این مساله سرمایه‌گذاری کنند تا تعدادی متخصص حیات وحش تربیت کنند علاوه بر آن لازم است ارتباط باغ وحش‌ها با مراکز درمانی تخصصی کشور بیشتر شود.
وی ادامه داد: بسیاری از باغ وحش‌ها و افرادی که حیوان پرورش می‌دهند تصور می‌کنند که استفاده از دانش دامپزشکی هزینه‌های آنها را بیشتر می‌کند البته ممکن است در زمان حال این هزینه‌ها افزایش یابد اما انجام این کار موجب می‌شود که در بلندمدت متحمل هزینه‌هایی نشوند
محبی با اشاره به اینکه ببری که در باغ وحش صفادشت تلف شده است حتی اگر صاحب شخصی داشت جزو سرمایه‌های دامی کشور محسوب می‌شود، گفت: خیلی بد است که راحت می‌گوییم آن ببر تلف شده‌است و باید تحقیق کنیم و بدانیم چرا این اتفاق افتاده‌است تا بتوانیم از رخداد مجدد آن جلوگیری کنیم.
رییس بیمارستان دامپزشکی تهران با بیان اینکه کشور ایران بر مبنای کشاورزی و علم دامداری بسیاری از مسائل اقتصادی را جلو برده‌است، گفت: دانش دامپزشکی در ایران در زمینه «حیوانات اقتصادی و خانگی» بسیار بالا است و می توان گفت در منطقه خاورمیانه اول است.
وی ادامه داد: به لحاظ دستگاه و فناوری نیز کشور ایران در خاورمیانه اول است. به عنوان مثال در بیمارستان دامپزشکی تهران دستگاه ام.آر.آی و در بیمارستان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران نیز دستگاه سی تی اسکن موجود است و در واقع حداقل یک دستگاه داریم تا بتوانیم بسیاری از حیوانات را بررسی کنیم.
رییس بیمارستان دامپزشکی تهران در ادامه با اشاره به نگهداری حیوانات در اسارت اظهار کرد: نمی‌توان مساله نگهداری حیوانات در اسارت را منع کرد. به نظرم تئوری حیوانات در طبیعت و نگهداری آنها در اسارت دو تئوری مختلف هستند و حیوانی که در حیات وحش است با حیوانی که دراسارت به سر میبرد با یکدیگر فرق دارند و دو نوع حیوان مختلف هستند.
محبی در پایان گفت: شیری که در اسارت به دنیا آمده مانند «هیرمان» – شیر آسیایی که به ایران منتقل شد – با شیر آسیایی که در هندوستان در حیات وحش زندگی می‌کند، متفاوت است و تنها شکل ظاهری آنها شبیه به هم است؛ یکی در اسارت و با مادر و پدری که خودشان هم در اسارت بوده‌اند و دیگری در حیات وحش بزرگ شده است.
انتهای پیام