به گزارش ایسنا، “آنفارکتوس میوکارد” که معمولا به عنوان حمله قلبی شناخته می‌شود در واقع محرک یک واکنش التهابی در قلب است که بافت‌های آسیب‌دیده را با هدف تقویت روند ترمیم و تولید بافت سالم از بین میبرد.
با این حال اگر این التهاب شدید یا طولانی مدت باشد روند درمان و ترمیم عضله قلب را متوقف می‌کند و به همین خاطر توصیه می‌شود که کاهش التهاب می‌تواند به تسریع بهبودی پس از تجربه حمله قلبی منجر شود.
پیش از این محققان آمریکایی زیرمجموعه‌ای از سلول‌های “لنفوسیت B تنظیم‌کننده” را در بافت چربی موش‌هایی که “اینترلوکین ۱۰” را ترشح کرده بودند، شناسایی کردند.
اینترلوکین۱۰، سیتوکین ضد التهابی است که از بدن در برابر مقاومت انسولینی مرتبط با چاقی حفاظت می‌کند و در مهار پاسخ‌های التهابی و ایمنی نقش دارد.
در بررسی جدید محققان، حجم بالایی از “سلول‌های B ترشح‌کننده‌ی اینترلوکین ۱۰” را در بافت چربی اطراف قلب موش‌ها مشاهده کردند.
به دنبال حمله قلبی، تعداد این سلول‌ها افزایش پیدا کرده و به سمت قسمت آسیب دیده قلب حرکت می‌کنند تا در این نقاط، التهاب را متوقف کرده و از نارسایی و آسیب بیشتر جلوگیری کنند.
به گزارش مدیکال اکسپرس، بنابراین محققان نتیجه گرفتند که سلول‌های B ترشح‌کننده‌ی اینترلوکین ۱۰ می‌توانند اهداف جدیدی برای بهبود نتیجه درمان در مبتلایان به حمله قلبی باشند.
انتهای پیام