سیدجواد موسوی درباره مراجع صادرکننده مجوز خانه‌های تاریخی و قدیمی که به رستوران، کافه و یا اقامتگاه تبدیل می‌شوند، به ایسنا گفت: مجوز «خانه-کافه» را وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نمی‌دهد. ما مجوزها را براساس مصداق‌هایی که در بند «ب» و «ج» آیین‌نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تأسیسات گردشگری تصویب شده، صادر می‌کنیم.
او در پاسخ به بلاتکلیفی خانه – کافه‌ها برای گرفتن مجوز فعالیت و نامشخص بودن مرجع صادرکننده این مجوز در شرایطی که بسیاری از این کافه‌ها در خانه‌های تاریخی و یا ثبت شده در فهرست میراث ملی راه‌اندازی شده‌اند، اظهار کرد: در آن آیین‌نامه حدود ۲۹ مصداق در زیرمجموعه تاسیسات گردشگری تعریف شده که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مجوز آن‌ها را صادر می‌کند. «خانه-کافه» در ذیل این مصادیق نیامده است.
مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری همچنین درباره تکلیف مجوز «هاستل» ها که شمار آن‌ها نیز درحال افزایش است اما با مقاومت هتلداران و برخوردهایی از سوی اداره اماکن نیروی انتظامی برای ادامه فعالیت با این عنوان رایج جهانی در ایران مواجه شده است، گفت: «هاستل‌ها» در مصادیق آیین‌نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تأسیسات گردشگری تعریف نشده است و این اقامتگاه‌ها معمولا با عنوان «مهمانپذیر» از این وزارتخانه مجوز می‌گیرند.
موسوی درباره تکلیف مجوز «هتل بوتیک» ها که تعداد آن‌ها نیز درحال افزایش است، گفت: این اقامتگاه‌ها درحال حاضر با عنوان دیگر از جمله «اقامتگاه یا هتل سنتی» از این وزارتخانه مجوز می‌گیرند اما در اصلاحیه آیین‌نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تأسیسات گردشگری انواع هتل از جمله «هتل بوتیک» تعریف شده که در دریافت مجوز مشکلی نداشته باشند. اما این اصلاحیه باید نخست در شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری تصویب شود تا مصوبه هیات دولت را دریافت کند.
در آیین‌نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تأسیسات گردشگری مصوب ۱۳۷۰ که در سال ۱۳۹۴ اصلاح شد «تاسیسات گردشگری» این‌گونه تعریف شده است: «واحدهایی که پس از اخذ مجوزهای لازم از سازمان (وزارتخانه) و با رعایت قوانین و مقررات مربوط به شرح زیر تأسیس یا فعالیت می‌کنند:
۱ـ هتل، متل و مهمانپذیر. ۲ـ مراکز اقامتی خودپذیرایی شامل هتل آپارتمان‌ها، زایرسراها و خانه‌مسافرها. ۳ـ اقامتگاه‌های بوم‌گردی و اقامتگاه‌های سنتی. ۴ـ مراکز تفریحی و سرگرمی گردشگری. ۵ ـ مجتمع‌ها، اردوگاه‌ها و محوطه‌های گردشگری. ۶ ـ مراکز گردشگری سلامت از قبیل مجتمع‌های سلامت تندرستی و آب درمانی و هتل بیمارستان. ۷ـ محیط‌ها و پارک‌های طبیعت‌گردی و گردشگری روستایی و عشایری. ۸ ـ مراکز گردشگری ساحلی و دریایی. ۹ـ واحدهای پذیرایی و انواع غذاخوری‌های منفرد بین‌راهی موجود. ۱۰ ـ تأسیسات اقامتی و پذیرایی واقع در مجتمع‌های خدمات رفاهی بین‌راهی. ۱۱ـ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه (ترمینال) فرودگاه‌ها، پایانه‌های مسافربری زمینی برون شهری، دریایی و ریلی. ۱۲ـ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه‌های مسافری مرزی کشور. ۱۳ـ سفره خانه‌های سنتی. ۱۴ـ مناطق نمونه گردشگری. ۱۵ـ دهکده‌های سلامت. ۱۶ـ دفاتر یا شرکت‌های خدمات مسافرتی و جهانگردی. »
انتهای پیام