به گزارش ایسنا، دکتر بابک ناخدا، رییس بخش تحقیقات فیزیولوژی مولکولی پژوهشگاه پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی با اشاره به بازدید مهندس حمید سلطانی به نیابت از رییس دفتر تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست و جمعی از مدیران شرکت‌های همکار دفتر از پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی در خصوص اهداف این بازدید گفت: دفتر تالاب‌ها و شرکت‌های همکار در راستای گسترش کشاورزی پایدار در حاشیه دریاچه ارومیه (استان‌های آذربایجان شرقی و غربی) مذاکراتی با پژوهشگاه داشته‌اند که بر اساس آن ۱۰ گونه و جنس گیاهی سازگار با شرایط سرد و خشک منطقه از جمله گراس‌های علوفه‌ای چندساله سردسیری از سوی پژوهشگاه پیشنهاد و علاوه بر آن مقرر شده تکنیک‌های زراعی و غیرزراعی که تولید در واحد سطح و بهره‌وری نهاده‌های کشاورزی را افزایش می‌دهد، از طریق کارگاه‌های آموزشی به این شرکت‌ها منتقل و در سطح کشاورزان منطقه ترویج شود.
وی خاطرنشان کرد: گونه‌های گیاهی پیشنهادی پژوهشگاه به عنوان گیاهان علوفه‌ای کم‌توقع و پربازده از رشد و توان تولید زیست توده بسیار خوبی برخوردارند. این گیاهان ضمن افزایش بهره‌وری نهاده‌ها به‌ویژه آب، در صورت کشت در سطح وسیع و ایجاد چراگاه‌های مصنوعی می‌توانند به حفظ مراتع خوب و احیای مراتع تخریب شده در منطقه آذربایجان شرقی و غربی و اراضی حوزه دریاچه ارومیه کمک شایانی کنند.
دکتر رضا محمدی، عضو هیات علمی و رئیس بخش تحقیقات ژنومیکس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمالغرب و غرب کشور در تبریز و مجری پروژه گراس‌های علوفه‌ای و مرتعی سردسیری نیز که در این نشست شرکت داشت، ضمن ارائه سخنرانی در خصوص سابقه تحقیقاتی و ویژگی‌های منحصر بفرد گراس‌های علوفه‌ای سردسیری چند ساله اظهار کرد: کشت این گیاهان به عنوان گیاهان علوفه‌ای کم آب‌بر، علاوه بر تامین علوفه مورد نیاز انواع دام‌های سبک و سنگین، به جلوگیری از فرسایش خاک و تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی در منطقه نیز کمک کرده و از طرف دیگر با افزودن مواد آلی به خاک، شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک منطقه را هم بهبود خواهد داد.
بر اساس اعلام روابط عمومی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، محمدی با اشاره به رتبه اول ایران در فرسایش خاک اظهار کرد: با جایگزینی گونه‌های مناسب و کاربرد تکنیک‌های بهینه کشت می‌توان از فرسایش خاک و نابودی این سرمایه با ارزش ملی جلوگیری کرد. علاوه بر آن با کشت گراس‌های علوفه‌ای سردسیری چند ساله و ایجاد پوشش گیاهی انبوه در سطح خاک، ضمن جلوگیری از ایجاد رواناب و افزایش نفوذ عمقی آب در خاک و تغذیه سفره‌های آب زیر زمینی می‌توان به حفظ محیط زیست و حفظ و افزایش تنوع زیستی در منطقه نیز کمک کرد.
انتهای پیام