آمریکا، هنگ‌کنگ و یک "انقلاب رنگی" دیگر؟

به گزراش ایسنا، خبرگزاری آر تی در  بررسی عملکرد آمریکا در تظاهرات هنگ‌کنگ آورده است:” دولت آمریکا خواستار “خودداری تمام طرف‌ها از ارتکاب به خشونت” در هنگ‌کنگ شد؛ با این حال، با دقت تمام سعی کرد حرفی از اینکه هنگ‌کنگ، امور داخلی چین به شمار می‌آید، به میان نیاورد. در عوض یک مقام کاخ سفید به رسانه‌ها گفت که آمریکا، حامی “دموکراسی‌خواهان” است.

سناتور میچ مک‌کانل، رهبر اکثریت جمهوری‌خواه در سنا و از هم‌پیمانان اصلی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، لحنی مستقیم‌تر به کار برده و گفته است: سرکوب خشونت‌آمیز مورد پذیرش نخواهد بود؛ دنیا در حال نظاره است”. این لحن، یادآور اظهار نظری مشابه درخصوص اوکراین از سوی دولت آمریکا است: اعتراضاتی که در سال ۲۰۱۳ در “میدان” اوکراین صورت گرفت و به کودتایی خشونت‌بار در فوریه ۲۰۱۴ منجر شد و زمینه‌ساز انفصال کریمه از اوکراین و جنگ داخلی در “دنباس” شد.

تصاویر منتشره از هنگ‌کنگ نیز یادآور خشونت‌های کی‌یف است؛ تظاهرکنندگانی با ماسک‌های سیاه و کلاه بر سر که به سوی پلیس، نارنجک و بمب‌های آتشین پرتاب می‌کنند. هیچ‌کدام از این تصاویر، رسانه‌های آمریکا را از “دموکراسی‌خواه” نامیدن تظاهرکنندگان باز نداشته است. در همین راستا، ملی‌گرایی نیز در میان تظاهرکنندگان دیده می‌شود؛ اما با یک تفاوت: بعضی تظاهرکنندگان، پرچم بریتانیا و بعضی پرچم آمریکا را با خود حمل می‌کنند و به گزارشگران می‌گویند که این پرچم، نشانی از “آزادی، حقوق بشر و دموکراسی” است. هنگ‌کنگ چندین سال پیش، مستعمره بریتانیا به حساب می‌آمد.

تمام این صحنه‌ها، پیش از این نیز دیده شده است؛ تازه‌ترین آن در کی‌یف و دیگر مناطق است. حتی می‌توان به “مداخله بایسته” وزارت امور خارجه آمریکا نیز اشاره داشت: “جولی ایده”، دیپلمات آمریکایی به تازگی در میان رهبران تظاهرات هنگ‌کنگ دیده شده؛ اگرچه این مورد نسبت به مورد مشابه در اوکراین، که طی آن ویکتوریا نولاند، دیپلمات آمریکایی اقدام به پخش کیک در میان تظاهرکنندگان میدان کرد، کم اهمیت‌تر است، اما در حد خود هشدار دهنده است.

مورگان اورتاگوس، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا درخصوص همین دیدار اظهار داشته که این کار، “چیزی است‌ که دیپلمات‌های آمریکا همه روزه در سراسر دنیا انجام می‌دهند”؛ این سخنگو در ادامه بیان مذکورش آورده که “دیپلمات ما در حال انجام کارش بوده و ما او را بخاطر کارش مورد تحسین قرار می‌دهیم”. او هم‌چنین “انتشار اطلاعات شخصی ایده از جمله نام فرزندانش” را توسط رسانه‌های چینی تحت عنوان اقدام “رژیم جنایت‌کار” عنوان کرده است.

نکته قابل توجه این است که تظاهرات هنگ‌کنگ، به هدف اولیه خود رسیده است؛ زیرا لایحه استرداد مظنونان هنگ‌کنگی به سرزمین اصلی چین، به حالت تعلیق درآمده است. حال هدف تظاهرات، استعفای مقامات این دولت‌شهر، اصلاحات گسترده‌تر و نیز درخواست‌های آتی دیگری است که به نظر می‌آید با گذشت زمان، بیشتر خواهد شد.

دونالد ترامپ، با عنوان اینکه مسئله هنگ‌کنگ، از امور داخلی چین به شمار می‌رود، خود را درگیر موضوع نکرده و حملات لفظی خود را تنها متوجه مسئله تجارت با چین می‌دارد؛ این موضوع عموم مردم چین را متقاعد ساخته که واشنگتن به دنبال برانگیختن آشوب در هنگ‌کنگ و در راستای “انقلاب‌های رنگی” دیگر نقاط است.

“رسانه هنگ‌کنگ” این حق را دارد که درباره دیپلمات‌های آمریکایی که در وضعیت هنگ‌کنگ دخالت می‌کنند، گزارش تهیه کند و مردم را در جریان کارهای آن‌ها قرار دهد؛ دولت آمریکا در حالت تحریک آشوب در هنگ‌کنگ است؛ به همان طریقی که “انقلاب‌های رنگی” را در دیگر مناطق برافروخت. این است که “جنایت‌کارانه” است.

اگر موضوع مطرح درست باشد، خبر بسیار بدی برای روابط از قبل مختل چین و آمریکا به شمار خواهد رفت؛ هم‌چنین برای خود هنگ‌کنگ. انقلاب‌های رنگی، نوعی تکنیک جهت تغییر رژیم هستند که توسط استراتژیست‌های آمریکایی بنا نهاده شدند و توسط دیپلمات‌ها و سازمان‌های غیر دولتی اجرا می‌شوند. آن‌ها بر اساس بهره‌برداری از نارضایتی‌های مشروع مردم اعمال می‌شوند و بواسطه پول و تبلیغ گروه‌های کوچک فعالان –که یا خود ایجاد می‌کنند یا به همکاری بر می‌گزینند- تقویت می‌گردند. هدف از این اقدامات، تحریک دولت به انجام سرکوب خشونت‌آمیز است تا مشروعیتش از بین برود و متعاقبا، با دولتی تحت عنوان “دموکراسی و حقوق بشر” جایگزین شود.

نمونه این اقدام، کودتای سال ۲۰۰۰ در صربستان بود که دیپلمات‌های آمریکا و رسانه‌ها، در موارد متعددی به آن متوسل شدند.

در “بهترین حالت” این سناریو که در مورد صربستان است، نهادهای دموکراتیک کشور مورد آسیب واقع شدند و در “بدترین حالت” نیز که در اوکراین، سوریه و یا لیبی قابل مشاهده است، دخالت‌های این‌چنینی منجر به جنگ داخلی و هرج‌ و مرج شده است و ده‌ها هزار کشته بر جای گذاشته است.

دیپلمات‌های آمریکایی، پس از اقدام اولیه، “پیروزی برای دموکراسی” را اعلام می‌کنند و به هدف بعدی خود می‌پردازند تا سناریوی مذکور را، تماما دوباره اجرا کنند.»

انتهای پیام