کارن روحانی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره بررسی علت افزایش قانون شکنی یا ناهنجاری در جامعه، گفت: احترام به قانون و اجرای قانون وظیفه همه آحاد جامعه است و هر چیزی که به عنوان قوانین و مقررات که از مجرای قانونی تصویب می‌شود، طبعاً برای همه کسانی که تحت شمول آن قوانین و مقررات می‌شوند، الزام آور است.
وی با طرح این سوال که چرا برخی از قوانین کمتر مورد رعایت قرار می‌گیرد و یا مورد توجه تابعان قرار نمی‌گیرد؟ گفت: این موضوع مربوط به این می‌شود که بسیاری از موارد بحث‌های اخلاقی هم دارد، یعنی یک بعد تبعیت و رعایت قانون، الزام آور و دستوری است و آن چیزی است که بر مبنای قانون مطرح است ولی یک بعد آن مبحث اخلاقی و فرهنگی است یعنی برای اجرای قانون و تبعیت از قانون نیاز به فرهنگ سازی و بستر سازی فرهنگی داریم.
این وکیل دادگستری تصریح کرد: اگر می‌خواهیم قواعد به نحو مقتضی مورد رعایت قرار گیرند و آحاد جامعه آنرا به نحو احسن رعایت کنند، فقط از طریق اشکال یا ابزار اجبارآمیز نمی‌توانیم این کار را کنیم، بلکه باید بستر فرهنگی و اخلاقی جامعه را فراهم کنیم، یعنی افراد فقط آن حس را نداشته باشند که در منظر یک نیروی الزام آور حقوقی ملزم به تبعیت از قاعده هستند بلکه حتی در زمانی که آن نیروی الزام آور حضور فیزیکی ندارد آنها ملزم به تبعیت از قوانین باشند و الزام حقوقی به نحو شایسته‌ای در ذهن آنها جا گرفته باشد.
روحانی با بیان اینکه باید روح تبعیت از قاعده را در جامعه تقویت و نهادینه کنیم، یعنی جامعه خودش را صرف نظر از وجود نیروی الزام آور مکلف به اجرای قاعده بداند، گفت: در بحث‌هایی مانند حجاب باید بیشتر روی مباحث فرهنگی کار کنیم، همانطور که می‌گوئیم حجاب مصونیت است نه محدودیت، باید این موضوع را جا بیندازیم که حجاب یک مصونیت است و افراد به این نتیجه برسند که باید آن را رعایت کنند. در واقع بستر فرهنگی باعث می‌شود که آن قانون مورد رعایت بیشتری قرار گیرد.
این وکیل دادگستری گفت: برای اینکه اجرای حداکثری قواعد را در جامعه شاهد باشیم، باید سعی کنیم که قواعد با ماده حقوقی و محتوایش نزدیک باشد؛ یعنی آنچه که قاعده است با بستر جامعه نزدیک باشد.
وی افزود: باید سعی کنیم گستره قواعد را محدودتر کنیم و زمانی که می‌گوئیم قواعد حتمی و لازم الاجرا باشد، یعنی شهروند تابعه بداند اگر قانونی وضع می‌شود، لازم الاجرا است؛ اما اگر کثرت قوانین را داشته باشیم و رعایت نشود، این حس را ایجاد می‌کند که قواعد مورد رعایت قرار نمی‌گیرد و هیچ فایده‌ای ندارد؛ لذا بهتر است که قواعد را در یک بستر مشخصی تبیین کنیم و در عین حال اجرای حداکثری آن را بخواهیم و تضمین کنیم.
انتهای پیام