حسین شیخ‌الاسلام در گفت‌وگو با ایسنا در مورد بیانات اخیر مقام معظم رهبری مبنی بر این‌که مذاکره با آمریکا سم است و مذاکره با دولت کنونی این کشور سم مضاعف است، گفت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران و آمریکا در چندین موضوع با یکدیگر مذاکره کردند ولی همواره این آمریکایی‌ها بودند که در برابر تعهدات خود عمل نکردند. برای مثال در سال‌های اولین انقلاب اسلامی برای آزادی گروگان‌های آمریکایی مذاکراتی بین ایران و آمریکا در الجزایر انجام شد، در مورد این توافق‌نامه، ایران تعهدات خود را انجام داد، ولی آمریکایی‌ها به توافق خود عمل نکردند. آنها در این توافق‌نامه متعهد شده بودند که در امور داخلی ایران دخالت نکنند، ولی به تعهدات خود در این زمینه عمل نکردند.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی با اشاره به بخش دیگری از اقدامات خصمانه دولت آمریکا علیه ایران از جمله زدن هواپیمای مسافری ایران و سکوهای نفتی ایران در دوران جنگ تحمیلی، خاطر نشان کرد: نمونه آخر مذاکرات ایران و آمریکا در بحث برجام بود که دیدیم با تغییر دولت در این کشور دولت جدید به صورت یک طرفه از این توافق‌نامه خارج شد و به تعهدات خود در این زمینه عمل نکرد.
وی با بیان این‌که از همان اول مذاکره با آمریکایی‌ها کاری درست نبوده است، ادامه داد: در سال ۱۳۹۲ بعد از انتخاب آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری و شعارهایی که او داد، این فرصت فراهم شد که آقای روحانی به شعارهای خود عمل کنند و مذاکرات بین ایران و آمریکا در مورد بحث برجام صورت گیرد گرچه از همان اول نیز با شناخت کامل، نظر مثبتی برای مذاکره با آمریکایی‌ها وجود نداشت.
شیخ‌الاسلام با تاکید بر ظالمانه بودن ساختار آمریکا، اظهار کرد: براین اساس نمی‌توان به این ساختار اعتماد کرد و بارها آمریکایی‌ها با اقدامات خود غیرقابل اعتماد بودن‌شان را به جهانیان نشان داده‌اند. به نظر من تنها چیزی که در برابر آمریکا بازدارنده است قدرت نظامی، اقتصادی، فرهنگی و انسجام داخلی ماست؛ چرا که در برابر آنها حرف و منطق جواب نمی‌دهد.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان این‌که آمریکایی‌ها با توان ایران در دفاع از خود آگاه هستند و دست به اقدام علیه ایران دراین زمینه نخواهند زد، تصریح کرد: آنچه که آمریکایی‌ها طی روزهای اخیر در مورد ایران و احتمال اقدام نظامی مطرح کرده‌اند یک جنگ روانی است و می‌توان آن را سروصدای بیهوده عنوان کرد.
انتهای پیام
