آيا حسن روحاني الگوي روساي قبلي جمهور را كه دولتي تشكيل مي‌دادند با معدل سني بيشتر از دولت قبل ادامه خواهد داد يا سنت‌شكني مي‌كند؟ براي پاسخگويي به اين سوالات بايد منتظر حل معماي پيچيده كابينه دوازدهم ماند.
به گزارش اعتماد نو، روزنامه قانون در تحلیلی نوشت: «در طول حدود ۴۰ سال عمر نظام جمهوري اسلامي، ۱۲ دولت با هفت رييس‌جمهور بر كرسي عالي‌ترين مقام اجرايي كشور تكيه ز‌ده‌اند. همواره رسم بر اين بوده كه ميانگين سني كابينه از سن شخص رييس‌جمهور پايين‌تر باشد و اين موضوع تا به امروز نيز نقض نشده است و از گمانه‌زني‌هاي كابينه دوازدهم نيز برمي‌آيد كه دولت جديد نيز از اين موضوع مستثني نباشد.
استفاده از وزراي جوان ولي متخصص در دولت‌هاي ابتدايي انقلاب اسلامي، با توجه به نوپا بودن انقلاب و كمبود نيروي با تجربه و متعهد امري غير قابل اجتناب بود. چنان كه دولت‌هاي جوان نيز توانستند كشور را به خوبي از بحران‌هاي اوليه عبور دهند. اما با گذشت زمان و با افزايش سن انقلاب و مديران كارآزموده متعهد و انقلابي، معدل سني دولت‌ها نيز رو به افزايش رفت.
اين روند به گونه‌اي بود كه دولت مرحوم هاشمي ابتدا با ميانگين سني ۴۱ سال آغاز به كار كرد ولي در دوره بعد، ۳ سال به اين ميانگين اضافه شد. براي درك بهتر اين مساله، معدل سني دولت‌هاي پس از جنگ را مشاهده مي‌كنيم.
| رييس دولت | ميانگين سني دوره اول | ميانگين سني دوره دوم |
| مرحوم آیت‌الله هاشمی | ۴۱ | ۴۴ |
| سیدمحمد خاتمی | ۴۵ | ۴۷ |
| محمود احمدی‌نژاد | ۴۹ | ۵۰ |
| حسن روحانی | ۵۷ | ؟ |
پيرهاي وزارت
گفتني است جوان‌ترين كابينه متعلق به شهيد رجايي بود كه اعضاي آن كمتر از ۴۰سال داشتند و مسن‌ترين كابينه نيز در تاريخ جمهوري اسلامي را حسن روحاني در دولت يازدهم با ۵۷سال سن تشكيل داد. لازم به ذكر است با پايان جنگ ديگر هيچ‌گاه دولتي با ميانگين سني كمتر از ۴۰ سال تشكيل نشد. جوان‌ترين وزرا در جمهوري اسلامي شهيد تندگويان و احمد توكلي بودند كه در ۳۰ سالگي به عنوان وزراي نفت و كار به مجلس معرفي شدند.
در دولت دوم اصلاحات نيز رسم استفاده از وزراي جوان و كمتر از ۴۰ سال از دستور كار خارج شد و تا به امروز نيز دولت‌هاي بعدي در قبال وزراي جوان چنين بوده‌اند. همچنين لقب مسن‌ترين وزيران تاريخ نظام جمهوري اسلامي نيز به ترتيب به آقايان نعمت‌زاده و بعد از آن بهبهاني تعلق مي‌گيرد كه در زمان احراز پست‌هاي وزارتي خود ۶۸ سال سن داشتند.
لزوم آينده‌نگري در تركيب يك كابينه
حال با گذشت ۳۸سال از انقلاب چه تركيبي از كابينه مناسب است؟ آيا حضور افراد مجرب ولي مسن، كارآمدتر بوده يا استفاده از افرادي متخصص و جوان است؟ آيا بايد نگاهي رو به جلو داشته باشيم و نسلي مفيد براي كشور در پست‌هاي عالي تشكيل دهيم كه آينده نظام را تثبيت كنند يا بايد همچنان افرادي را در رأس وزارتخانه قرار دهيم كه در گذشته درس خود را پس داده‌اند؟
اين روزها شخصيت‌ها و جريان‌هاي سياسي مدام سوال مي‌كنند كه كابينه آينده چه تركيبي خواهد داشت؟ آيا دولت دوم حسن روحاني همان‌گونه كه از شايعات برمي‌آيد در وزارت ارتباطات از وزيري با سن كمتر از ۴۰سال و متعلق به نسل بعد از انقلاب استفاده خواهد كرد و رسم خودداري روساي دولت‌هاي هشتم به بعد را در انتخاب وزير جوان خواهد شكست؟ آيا حسن روحاني الگوي روساي قبلي جمهور را كه دولتي تشكيل مي‌دادند با معدل سني بيشتر از دولت قبل ادامه خواهد داد يا سنت‌شكني مي‌كند؟ براي پاسخگويي به اين سوالات بايد منتظر حل معماي پيچيده كابينه دوازدهم ماند.»
