فهم وارونه ی اسلام

فَقـر همسایه دیوار به دیوار کُفـر است -به نصّ احادیث معتبر-

پس چگونه می‌توان درباره آن خاموش نشست، و به مبارزه با آن برنخاست، و عوامل عمده آن، تکاثر (سرمایه داری) و اتراف (تنعّم گرایی) را محکوم نکرد، و درصدد طرد و حذف این دو عامل ضد‌انسانی و ضدقرآنی برنیامد؟

و حساسیت ها را به مسائلی از قبیل #بدحجابی و#خوش‌حجابی منحصر ساخت؟!

من نمی خواهم بگویم حجاب زن اهمیت چندانی ندارد، یا در قرآن‌کریم حکم نداریم، نه! زیرا زن #منهای‌حجاب یعنی تن؛

و این در معیار انسانی نهایت مرتبه سقوط است، زیرا این حیواناتند که ارزش آنها -به‌طور نوعی- به تن آنهاست.

ملاک انسانی و انسانیّت چیز دیگری است.

لیکن آیا ترتیب مسائل چگونه است؟

و روش‌های فرهنگی و تربیتی چیست؟

و اهم و مهم کدام است؟

•

آیا در قرآن‌کریم و در منطق پیامبران،

درکنار “ان اعبدوا الله”

“اوفوا‌ الکیل وَ المیزان” است، یعنی عدالت‌اقتصادی و معیشتی

یا “ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن”، یعنی حجاب و خوش‌حجابی؟

چرا مانند انبیا(ع) به #عرضه_دین_خدا نمی‌پردازیم؟

چرا زندگی را لمس نمی‌کنیم؟

چرا به دلیل بی‌نیازی از نیاز و نیازمندی و آثار زندگی سوز و ارزش ستیز آن غافلیم؟

چرا انـسان را درک نمی‌کنیم، و اسـلام را وارونه می فهمیم؟

مُحمّدرضا حَکیمی